کتابخانه مجازی ادبیات

زندگانی یا سیره معصومین همواره چیزی فروتر یا فراتر از تاریخ نگاری و تراجم احوال دیگران بوده است. زیرا عنصر اعتقاد و مبالغه دوستانه و دوستدارانه در این کار دخالت می کرده است و تاریخ زندگانی بزرگان دین را بعضا با هاله ای از افسانه و اسطوره و خوارق عادات می پوشانده است. چنانکه از قرون اولیه تا نگارش ناسخ التواریخ همین دید حاکم بوده است. در عصر جدید تاریخ نگاری روشمندتر شده است و امروزه نسبت ندادن علم غیب و معجزات شگرف به ائمه اطهار به حساب کم اعتقادی یا بددینی تاریخ نویس یا سیره نگار گذاشته نمی شود. معصومین چهارده گانه دارای شخصیت قدسی و مقام عصمت اند و تصویر تحقیقی به دست دادن از زندگی و آثار آنان در عصر ما موثرتر از توصیف تبلیغی است. سیره های چهارده گانه این مجموعه با همین دید تاریخی – تحقیقی واقع نگاری نوشته شده است. زندگی ائمه اطهار که به قلم دکتر سیدمهدی جعفری است کلیه مقالات یازده گانه به همت شادروان محمدحسین مشایخ فریدنی، رفع الله درجته، تنقیح و تهذیب شده و بخش مناقب به هریک اضافه شده است.

کتاب حاضر که مشتمل بر یادداشت های مربوط به "رجال" و یک مقاله مفصل و بالنسبه منسجم زیرعنوان "فایده تاریخ" یا "روش تحقیق" است به عنوان مجلد اول "یادداشت های مینوی" به پیشگاه اهل علم و تحقیق عرضه می گردد. در اجرای طرح کلی تنظیم، تدوین و چاپ مجموعه دستنوشته های استاد، ما پایه کار خود را آغاز بر بخش عمده یادداشت ها که تفکیک و عنوان بندی شده است، قرار دادیم. البته حق این بود که قبل از اقدام به چاپ یادداشت ها، نوشته های پراکنده و مغشوش هم مورد بررسی و موضوع یابی قرار گرفته باشد و مطالب ذیربط در میان یادداشت های بخش اصلی توزیع شده باشد، لیکن چون این کار اولا نیاز به زمان بیشتر داشت و در نتیجه چاپ مجموعه یادداشت ها به خاطر آن تا مدتی نامعلوم به تعویق می افتاد و ثانیا کمیت این برگه های مغشوش چنانکه گفته شد آنچنان قابل توجه نیست که کمبود آن فعلا بر طرح کلی کار به لحاظ کیفی اثر منفی بگذارد و ثالثا چنانکه آمد چون هنوز هم کتب بسیاری در کتابخانه مینوی وجود دارد که استاد بر آن ها حاشیه نویسی کرده و این حواشی نیز الزاما باید در آینده بر مجموعه یادداشت ها اضافه شود؛ بنابراین بهتر دیدیم عجالتا عمده یادداشت ها به تدریج چاپ و نشر گردد و همزمان با آن برگه های پراکنده و مطالب حواشی کتابها هم استخراج تفکیک و تدوین شود تا در چاپ بعدی "یادداشت های مینوی" به عناوین ذیربط الحاق گردد. اهم عناوین موضوعی یادداشت های بخش اول- اصل دستنوشته ها اینهاست: رجال؛ روش تحقیق؛ تصوف؛ فردوسی و شاهنامه؛ دستور زبان فارسی؛ اشتقاق سازی عامیانه؛ عروض؛ بدیع و قافیه؛ سفرنامه ها؛ درباره مولوی و کسان او؛ مولویان، سلطان ولد و مابعد او؛ نوروزنامه و خیام؛ ویس و رامین، ناصرخسرو و اسمعیلیه؛ درباره مویسقی، جامی؛ عبیدذاکانی و موش و گربه، نسخه های خطی ترکیه و انگلیس؛ یوسف و زلیخا، نظام الملک و سیاست نامه و ...

وجود فرهنگ‌های بسامدی و واژه‌نما برای آثار ادبی، امروزه دیگر نه‌تنها امری ضروری بلکه از امور ناگزیر در این باب است. بدون اطلاعات داده‌شده در این فرهنگ‌ها، هرگونه تحقیق حتی در جزئیات کاستی دارد و قابل اطمینان نیست، چه رسد به تحقیقاتی نظیر سبک‌شناسی یک دوره یا بررسی تاریخ زبان یا نوشتن تاریخ ادبیات مستند و درست. در این فرهنگ همه واژگان موجود در غزلیات سعدی برحسب حروف الفبا فهرست شده است. کلمات اصلی عنوان قرار گرفته است. در اسم و صفت، صورت مفرد کلمه عنوان قرار گرفته و صورت‌های دیگر مثل جمع و معنادار صفت تفضیلی یا در اتصال به ضمیر یا یکی از انواع «ی» بعد از صورت ساده کلمه آورده شده است.

ناصرخسرو خود را با چنین عناوینی می‌خواند: حجت، حجت خراسان، حجت مستنصری، حجت فرزند رسول، حجت نایب پیغمبر، سفیر، مأمور، امین امام زمان، مختار امام عصر، مستعین محمد و برگزیده علی المرتضی. سفرنامه، وجه دین، خوان اخوان، دلیل المتحیرین، روشنایی‌نامه، سعادت‌نامه و دیوان اشعار از جمله آثاری هستند که او از خود به یادگار گذاشته است. او ابتدا دارای مذهب حنفی بود؛ اما بعد از مسافرت به مصر و مکه به مذهب اسماعیلی گرایش پیدا کرد. این کتاب دربرگیرنده مباحثی است که سیدحسن تقی‌زاده در سال 1305 به عنوان دیباچه برای چاپ دیوان ناصرخسرو در برلین نگاشته است. در این کتاب اطلاعات بسیار جامع درباره ناصرخسرو آمده است که عناوین آن عبارتند از: اسم و رسم و مولد و حسب و نسب شاعر، عهد جوانی و تحصیلات علمی و مسافرت‌های او، مبدأ انقلاب و آغاز تحول در زندگی او، عودت به وطن و افراشتن علم دعوت، تبعید از وطن و آوارگی، عقاید و اخلاق ناصرخسرو، شمایل شخصی و خانواده، وفات و قبر او، تألیفاتش و منابع و مآخذ در خصوص ایشان.