در نتیجه مطالعه دستوری واژه در حوزه علم صرف روسی، دو نوع مقوله زبانی از یکدیگر متمایز میشوند. این دو مقوله عبارتند از: «مقوله دستوری» و «انواع لغوی ـ دستوری». تعیین مقولههای دستوری با استناد به یک سری خصوصیات دستوریِ واژه انجام میپذیرد. زبانشناسان و دستورنویسان روس با لحاظ نمودن معیارهای متفاوت، مقولههای دستوری را به انواعی تقسیم میکنند. در تعیین انواع لغوی دستوری، علاوه بر خصوصیات دستوری، یک سری خصوصیات لغوی و معنایی نیز در نظر گرفته میشوند. انواع لغوی ـ دستوری را در ارتباط با واژهها باید یک مقوله درون طبقهای دانست که در درون اقسام کلمه مختلف مشخص میشوند.
زبانشناسی دانش شناخت زبان است. زبان و ماهیت و چیستی آن یکی از موضوعاتی است که اندیشه نخستین فلاسفه و دانشپژوهان نامآور جهان باستان مانند افلاطون و ارسطو را نیز به خود مشغول کرده بود و از آن دوران تا عصر حاضر، همواره توجه به زبان در میان دانشمندان به صورتی مستمر ادامه یافته و آنان را به انجام تحقیقاتی درباره زبان در زمینههای مختلف واداشته است. این کتاب برای دروس مقدمات زبانشناسی و زبانشناسی عمومی تألیف شده و در پایان هر مبحث پرسشهایی گنجانده شده تا دانشجویان بتوانند با پاسخگویی به آنها خود را بیازمایند.
مرحوم محمد تقی بهار متولد 1265 مشهد، از ده سالگی شعر سرود و در 19 سالگی به مقام ملک الشعرایی رسید. تحصیلات خود را نزد ادیب نیشابوری تکمیل کرد. از 20 سالگی وارد حزب مشروطه خواهان خراسان و در طی سالها چندین بار تبعید شد. با روزنامه خراسان و طوس همکاری داشت و در 23 سالگی روزنامه نوبهار و به دنبال توقیف آن، تازه بهار، زبان آزاد و یومیه را گشود. چندین بار نماینده مجلس شد. مجله دانشکده را بنیان نهاد و ادبیات را در دانشسرای عالی تدریس کرد. به تصحیح متون کهن پرداخت و سبک شناسی نثر را به طبع رساند. وی قریب 50 سال از عمر شریف خود را به تحقیق و پژوهش در ادبیات فارسی گذراند و کارنامه درخشانی به یادگار گذاشت و در سال 1330 به دلیل بیماری از دنیا رفت. در این اثر یکصد مقاله از مقالات شادروان محمد تقی بهار (1330- 1265ش) به کوشش محمد گلبن جمع آوری شده است.