سمبل يکي از ابزار تصويرآفريني است و مهمترين ويژگي آن، نداشتن يک معني مشخص و صريح اس ت، به همين دليل از يک سمبل، معاني مختلفي برداشت ميشود. در دوره پهلوي از آنجا که فضاي استبداد، به نويسندگان و منتقدان اجتماعي، اجازه انتقاد صريح را نميداد، در زبان و فکر شاعران و ادبيان، سمبل بسيار مورد توجه قرارگرفت. به کارگيري جدي سمبل براي هدفهاي اجتماعي، از دوره نيما آغاز شد و در شعر شاعران پس از نيما چون نادرپور، اخوان، شاملو و...، رشد و گسترش يافت. ابتهاج نيز که شاعري متعهد به نظر ميرسد و از عرصه اجتماع و تب و تابهاي جامعه به دور نبوده، از سمبل در جايگاه وسيلهاي براي بيان مضامين و مفاهيم اجتماعي، استفاده کرده است. ميتوان گفت خاستگاه بيش تر نمادهاي شعر او «طبيعت»، «رنگها» و «ابزار زندگي» است. در اشعار اجتماعي سايه ميتوان دو دسته نماد يافت: يکي نمادهاي مرسوم (شب، صبح، دريا، جنگل، بهار، خورشيد، چراغ و...) و ديگري نمادهاي ابداعي (چمن، پرده، پنجره، تبر، سبزه، کال و...). همراهي اين نمادها با برخي از آرايههاي ادبي همچون مراعات النظير، تضاد، تشبيه و...، جايگاه ادبي سمبلها را برجستهتر کرده است. سايه نه تنها در حيطه اشعار اجتماعي، بلکه در اشعار تغزلي هم، از سمبل استفاده کرده است، اما سمبلهاي اجتماعي او برجستهتر و تاثيرگذارتر از سمبلهاي عاشقانه اوست.
طبیعت نامحدود صورت متناسبی است از حقیقت خود یا اصل وجود. دامنه دانش وسیعتر از ملاحظاتی است که در زمانها پایه علمی قرار می گیرد، زیرا دانش طبیعت به وسعت همه طبیعت است که بشر در زمانها به قدر ترازوی خود آنرا می سنجد و به همین جهت است که عمر قوانین علمی جاودان نیست و آن مقرراتی هم که نسبتا صاحب زمان بیشتری هستند معادلات آن نزدیک تر یا متکی به اصل ثابت وجود و فطرت می باشد. مولف کتاب سعی دارد ضمن رساله خود تا انجا که ممکن است رابطه و اتصال بی فاصله فیزیک و متافیزیک را که نتیجه یک اشتباه کوچکی است از میان بردارد و واقعیت طبیعت را بنابر شایستگی های او توضیح دهد.
اکتاویو پاز (1914- 1998) شاعر، نویسنده، دیپلمات و منتقد مکزیکی است. در سال 1990 آکادمی ادبیات سوئد، جایزه نوبل ادبیات را به پاس نیم قرن تلاش در زمینه شعر و ادبیات مکزیک به اوکتاویو پاز اهدا کرد. او کنکاش فکری خود در زمان و مکان را با کلام و شعر آغاز کرد، به سیاست و فرهنگ پرداخت و رازهای زندگی درونی و اجتماعی بشر را جستجو کرد. وی معتقد است که شاعر برای دلش شعر می گوید، اما باید با مخاطبش ارتباط برقرار کند و شعر وجدی است که واقعیت را نفی یا دگرگون می کند. شعرهای او به منزله دریچه قلب انسانی پاک و بیآلایش است که بر روی انسانیت و قلمروهای نا شناخته هستی گشوده می شود، از این رو می توان او را شاعر عشق و دوستی نامید. کتاب پیش رو متشکل از مجموعه اشعار اوکتاویو پاز با ترجمه ای از علی اکبر فرهنگی، باد و سنگ و آفتاب ترجمه مهدی چاوشی، سمندر ترجمه فواد نظیری و کتابهای سنگ آفتاب و کودکان آب و گل با ترجمه احمد میر علایی می باشد که در سالهای مختلف و توسط انتشارات متعدد به چاپ رسیده است.
شیراز شهر گل و بلبل، شهر شاعران، شهر عارفان، دیار عاشقان، برج اولیاء، سرزمین عشق، شهر مسجدها، سرزمین باغها، مدفن شهدا، تربت حافظ، خاک سعدی، خال رخ هفت کشور و عروس ملک ایران است. این کتاب برای علاقمندان آثار باستانی شیراز و سیاحان و مسافران تهیه گردیده و در آن سعی شده تا تمام نقاط دیدنی و اماکن تاریخی این شهر، هم از جنبه ظاهری و هم از باب تاریخچه، همراه با عکسهای قدیم و جدید آن معرفی شود.
این نوشتار بر آنست تا دورنمایی از اندلس قبل و بعد از ورود اسلام و ترسیمی از برخورد مسلمانان با مسیحیان بعد از فتح اندلس و نیز رفتار مسیحیان با ایشان پس از شکست و پایان حکومت اسلامی در اندلس را نمایش دهد. از آنجایی که از اروپاییان نیز سخن به میان آمده، تلاش شده از محققان اروپایی نیز گواهی بر صدق مدعا بیاورد. در این مجموعه به سابقه تشیع و اسلامپذیری هر شهر، راویان برخاسته از منطقه و پیوند تاریخی شهر با عترت پیامبر (ص) سخنان پیشوایان معصوم درباره شهرها، فقهاء، محدثان، مفسران و حافظان و خطباء و شاعران متعهد هر منطقه، مطرح میگردد. از امامزادگان و بزرگان مدفون در شهر سخن به میان میآید. مبارزات مردم شهرها با کفار و اشرار ترسیم میشود. مساجد، مدارس، دانشگاهها و مراکز فرهنگی مهم شهر در پیش دید نسل جوان قرار میگیرد. آداب و سنن خوب و اسلامی مردم در ماه رمضان و محرم و عید فطر و قربان و غدیر و جمعه یادآوری میشود. روحیات و اخلاق اقتصادی، نظامی، سیاسی، فرهنگی و تاریخی شهرها مطرح میگردد.