در زبانهای فارسی و رومی، با توجه به ساختار نحوی، واژه در جمله میتواند نقشهای زیادی ایفا کند. نقش اسم در جمله، بستگی به واژهای دارد که از لحاظ نحوی تحت تأثیر آن قرار میگیرد. دستورنویسان زبان فارسی، با توجه به وظیفه اسم در جمله. برای آن نقشهای مختلفی را در نظر گرفتهاند. این نقش ما، عمومأ از لحاظ تعریف در یک چارچوب قرار میگیرد. زبانشناسان روسی برای نقشهای اسم، معمولأ از نامهای یکسان استفاده میکنند. اخیرا دستورنویسان زبان فارسی، با پژوهش و مطالعاتشان توانستهاند نقشهای اسم را به طور کامل طبقهبندی کرده و برای هر کدام از این نقشها، تعاریف مشخص و قابل درک، ارائه دهند که در این مقاله به نقطه نظرات دستورنویسان زبان فارسی، از لحاظ تعداد و نامگذاری نقشهای اسم پرداخته خواهد شد.
در کتاب "تاریخ نحو "ابتدا کلیاتی در باب علم نحو، جمع و تدوین لغت، پیدایش نحو، واضع نحو، و مراحل پیشرفت علم نحو درج میگردد ;سپس وضعیت نحو در کوفه و بصره بررسی میشود ;همچنین عالمان نحو در دو مکتب کوفی و بصری، طی قرون اولیه، معرفی میگردند .در بخش دیگر کتاب به اختلافات نحویان و موارد اختلاف آنان در نحو عربی اشاره شده است .نحو در بغداد، نحو در اندلس و مغرب، نحو در مصر و شام، و معرفی آثار برجسته علم نحو از دیگر مباحث این کتاب هستند .
در بخش نخست کتاب با عنوان دستور زبان، فونیتیک لهجهها و آواز و سیلاب و اعراب و .... علامات و دانستنیهایی که متعلم را آگاهی میبخشد، در بیان آورده شده است. سپس تصریف در زبان با همه اصول و فروع آن آغاز مییابد. در قسمت بعدی به نحو میرسد. این مبحث نیز با بیان جمله، اجزاء، ترکیب و انواع آن با توضیحات لازم و بهجا در روشنایی مفید به درک و ذهن و با بیان روشن و اسلوب سهل و نه ممتنع انجام شده است. بخش سوم راهنمای املای درست کلمات است.
يكي از خصوصيات زبان روسي داشتن گونه استمراري و مطلق افعال ميباشد. به عبارت ديگر تقريبا هر عمل را ميتوان هم با گونه استمراري و هم با گونه مطلق بيان نمود، ولي روند انجام عمل در اين دو گونه متفاوت ميباشد. در اين مقاله سعي شده است وجه تمايز اين دو گروه و تا آنجايي كه امكان دارد، طرز بيان اين دو گونه در زبان فارسي مورد بررسي و نتيجهگيري قرار گيرد.
يكي از خصوصيات زبان روسي داشتن گونه استمراري و مطلق افعال ميباشد. به عبارت ديگر تقريبا هر عمل را ميتوان هم با گونه استمراري و هم با گونه مطلق بيان نمود، ولي روند انجام عمل در اين دو گونه متفاوت ميباشد. در اين مقاله سعي شده است وجه تمايز اين دو گروه و تا آنجايي كه امكان دارد، طرز بيان اين دو گونه در زبان فارسي مورد بررسي و نتيجهگيري قرار گيرد.