کتابخانه مجازی ادبیات

اثر حاضر مشتمل است بر شرح حال، آثار و دست‌آوردهای 27تن از زنان برنده جایزه نوبل از سال 1901تا 1997میلادی .هر زندگی نامه با ((سالشمار زندگی)) شخصیت مورد نظر شروع شده و با آثار و تصویری از آن همراه است .این افراد عبارت‌اند از: ماری کوری :نوبل شیمی 1911و نوبل فیزیک 1903، برتافون ساتنر :صلح 1905، سلمالاگرلوف :ادبیات 1909، گراتسیادلدا :ادبیات 1926، زیگرند آندست :ادبیات 1928، جین آدامز: صلح 1931، ایرن ژولیوکوزی :شیمی 1935، پرل باک :ادبیات 1938، گابریلا میسترال :ادبیات 1945، امیلی گرین بالک :صلح 1946، گرتی تزرا کوری :پزشکی 1947، ماریا گوپرت مایر :فیزیک 1963، دوروتی کرافوت هاجکین :شیمی 1964، نلی زاکس :ابدیات 1966، بتی ویلیامز: صلح 1976، میرید کوریگان :صلح 1976، روزالین یالو :پزشکی 1977، مادر تزرا :صلح 1979، آلوا میردال: صلح 1982، باربارا مک کلینتوک: پزشکی 1983، ریتالوی مونتالچینی: پزشکی 1986، گرترودالیون :پزشکی 1988، اونگ سان سوکیی :صلح 1991، نادین گوردیمر :ادبیات 1991، ریگو برتامنچو :صلح 1992، تونی موریسون :ادبیات 1993و ویسلاواشیمبویسکا :ادبیات .1996در صفحات آغازین کتاب شرح حال ((آلفرد نوبل)) بنیانگذار جایزه نوبل آمده است.

در مجموعه حاضر 17مقاله درباره زنان و مسائل و علایق گوناگون آن‌ها گردآمده است .عناوین تعدادی از آن‌ها بدین قرار است : "کارگران زن خانگی"، "صندوق هم یاری و فعالیت ما زنان کارگر"، "سازمان‌دهی زنان کارگر در نظام کنونی جهان"، "افکار سیاسی اجتماعی پروین اعتصامی"، "عمه بگو / داستان"، "دورنمای جنبش اجتماعی زنان: انقلاب در شیوه زندگی"، "جنبش زنان در آلمان"، "سهم الارث زن از زمین زراعی" و "کلیشه‌ها، اب‌زار تولید نظام مرد سالاری".صفحات پایانی به شرح این اصطلاحات اختصاص دارد :آزار جنسی، هتک حرمت، رهایی/آزادی بخشی، قدرت‌یابی/تواناسازی، و سیاست‌ورزی جنسی.

رمان نویسی در ادبیات فارسی گونه ادبی جدیدی بود که مقارن با مشروطه رواج یافت. این نوع ادبی در ایران همزمان با ورود به دوره نوین اجتماعی شکل گرفت و واقع‌گرایی و توجه به مسائل اجتماعی یکی از اصلی‌ترین مضامین آن گردید. رمان واقع‌گرا در ایران به دلیل اهمیت و کارکرد خاص خود، همواره در تعامل با نهادهای اجتماعی بوده است و نویسندگان، عموماً "بیان واقعیت‌های اجتماعی را برای خود نوعی رسالت می‌دانسته‌اند. یکی از مضامین اجتماعی که در رمان‌های فارسی طرح شده، مضمون خانواده و توجه به این نهاد اجتماعی است. مفهوم خانواده در اکثر رمان‌های ایرانی نقش کلیدی دارد و همواره نقش اصلی داستان در درون خانواده معرفی می‌شود. از سویی پرداختن به نقش‌هایی که انسان‌ها در خانواده به خود می‌گیرند، تصویرگر واقعیت‌های موجود جامعه است. مسأله اصلی این پژوهش، چگونگی بازآفرینی مناسبات خانوادگی در رمان فارسی از ابتدا تا دهه پنجاه است که در قالب جریان‌های کلی ادبیات داستانی واقع‌گرا، به بررسی و تحلیل تصویری که از این نهاد اجتماعی در ادبیات بازتولید شده است، می‌پردازیم. به مناسبت شرایط سیاسی و اجتماعی حاکم بر هر دوره، چگونگی توجه به این مسأله متفاوت است و دغدغه نویسندگان در بازتاب مسائل خانواده با اوضاع اجتماعی زمانهمناسبت تام دارد. در بسیاری موارد، نویسندگان در قالب روابط محدود خانوادگی، سیمای نامحدود اجتماع را تصویر می‌کنند و از مناسبات میان اعضای خانواده به عنوان نمونه‌ای برای طرح مسائل کلان اجتماعی استفاده می‌کنند. به گونه‌ای که با پرداختن به جزئیات روابط افراد نزدیک به هم، الگویی از مناسبات کلان اجتماعی را بازتاب می‌دهند.

رمان اجتماعی، عرصه‌ای مناسب برای بازنمایی و بازآفرینی واقعیت اجتماعی در آیینه ادبیات است. چالش میان سنت و مدرنیته از مضامینی است که از دوره مشروطه در ادبیات فارسی بازتاب یافته و در هر دوره به شکلی متناسب با تحولات اجتماعی آن دوره بازنمایی شده است. پس از انقلاب اسلامی، رمان اجتماعی رشد کمی و کیفی قابل توجهی پیدا کرد و کمتر رمانی در این دوره وجود دارد که مضامین اجتماعی در آن طرح نشده باشد. مسئله اصلی این پژوهش، بررسی تقابل مفاهیم سنت و مدنیسم در رمان‌های اجتماعی پساز انقلاب اسلامی است. هدف از پژوهش، بررسی و مقایسه تطبیقی رویکرد نویسندگان به این موضوع، در دهه شصت، هفتاد و هشتاد شمسی است. این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای انجام شده است. نتیجه پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌‌ای انجام شده است. نتیجه پژوهش نشان می‌دهد که در رمان‌های دهه شصت این تقابل به شکلی آشکار و بارز، به ویژه در اعتراض به صنعتی‌شدن، مظاهر مادی مدرنیته و از دست رفتن سنت‌ها دیده می‌شود، اما در دهه هفتاد و هشتاد، این تجربه درونی شده و به شکل تردید، سرگردانی و گاه سنت‌گرایی بروز یافته است. در عین حال، پذیرش تحولاتی که در دهه شصت، یک چالش محوب می‌شد، در دهه هفتاد و هشتاد، نشان‌دهنده حرکت روبه رشد مدرنیته به خصوص در جامعه شهری و طبقه تحصیل کرده است.