ارتباطات گسترده در شاهنامه ايجاب ميکند از وجوه گوناگون به آن نگاه کنيم. تراژدي با توجه به تعريف آن که مرگ انسان ايدهآل و نيک و مثبت داستان است که از به روزي به تيرهروزي ميافتد، اين سوال را در ذهن ميآورد که ارتباطات انساني چگونه پيش ميرود که مرگ اين انسان را موجب ميشود. از آن جايي که در سرزمين آرماني ايران ارتباطات بر مبناي خرد شکل ميگيرد پس چگونه است که تراژديها بوقوع ميپيوندند. در اين مقاله با توجه به نظريههاي مختلف ارتباطي و مولفههاي ارتباط انساني تراژدي سياوش بررسي ميشود و به اين سوال پاسخ ميدهد که غير از ارتباطات انساني چه عواملي ديگر در شکلگيري تراژدي موثر است. در اين مقاله پژوهشگر به اين نتيجه دست مييابد که غير از خرد عواملي ديگر نيز در شکلدهندگي ارتباطات انساني موثر است. عواملي که ارتباط را ميتواند به سمت تعاملي يا تقابلي پيش ببرد و پله پله قطعههاي يک تراژدي را تکميل کند. روش پژوهش اسنادي و تحليل محتواي کيفي و کمي است و جامعه آماري 1423بيت داستان سياوش از شاهنامهجويني در نظر گرفته شده است.
در ادبیات دراماتیک نهتنها کلام، یعنی جملهها و مکالمه اشخاص بازی، بلکه سکوتهایشان همراه با ژستها و حرکتها میتوانند بسیار گویا باشند و القاحکننده مفاهیم و مقاصدی که تماشاگر آن را درک میکند؛ اما در ادبیات داستانی چنین سکوتهای معنادار به دشوار از سوی نویسنده معنا پیدا میکند. در این کتاب ابتدا پیشینهای از ادبیات دراماتیک گفته شده و سپس درباره موضوعات ادبیات دراماتیک از قبیل تراژدی، کمدی، فارس، ملودرام، طنز دراماتیک، کمدی تراژیک و کمدی گروتسک مطالبی مطرح شده است.
شاهرخ مسکوب روشنفکر، نویسنده، مترجم و شاهنامهشناس، در سال ۱۳۰۴ در بابل به دنیا آمد. دوره ابتدایی را در مدرسه علمیه تهران گذراند و ادامه تحصیلاتش را در اصفهان پی گرفت. در سال ۱۳۲۴ به تهران بازگشت و در سال ۱۳۲۷ از دانشگاه تهران در رشته حقوق فارغالتحصیل شد. نخستين نوشتههايش را در ۱۳۲۶ با عنوان تفسير اخبار خارجی در روزنامه «قيام ايران» به چاپ رساند. از ۱۳۳۶ به مطالعه و تحقيق در حوزه فرهنگ، ادبيات و ترجمه روی آورد. او پس از انقلاب به پاریس مهاجرت کرد و تا آخرین روز حیات به فعالیت فرهنگی خود ادامه داد و به نگارش، ترجمه و پژوهش پرداخت. مسکوب در روز سهشنبه بیستوسوم فروردين ۱۳۸۴ در بيمارستان كوشن پاريس درگذشت. کتاب «سوگ سیاوش» به قلم شاهرخ مِسکوب اثری است در باب تحلیل شخصیت اسطورهای و محبوب سیاوش و نقش او و بهویژه پسرش کیخسرو در رستاخیز و آخرالزمان به باور ایرانیان باستان. این کتاب از سه بُعد اساطیری، باستانگرایی و زرتشتی قابل ملاحظه است. سوگ سیاوش، در مرگ و رستاخیز یکی از معدود آثاری است که صرفا به بازگویی افسانههای ایران باستان نمیپردازد، بلکه آن را تحلیل کرده و هدف از سرایش این افسانهها را بازگو میکند.
هدف اين مقاله بررسي ابياتي از اشعار مولانا در مثنوي معنوي است كه مربوط به حركات و حالات و اشارات و نگاه مولانا به چگونگي انتقال پيام از طريق حركات و اشارات است. بسياري از ابيات كه به ارتباط انساني از طريق حركات و اشارات ربط داشته در اين مقاله دستهبندي شده است. علاوه بر آن، براي آنكه نگاه مولانا به زبان بدن را صرفا به مثنوي محدود نكرده باشيم، از ابياتي ديگر از اشعارش بهره بردهايم. همچنين از اشعار شاعران ديگر كه مربوط به موضوع است و يا قصص قرآن كه مولانا به آن اشاره دارد، استفاده شده است. از آنجا كه بخشي زياد از ارتباط انساني به زبان بدن اختصاص دارد و از سوي ديگر ارتباط نزديك روان آدمي با حركات و اشارات صادر شده از وي و نيمهآگاهانه بودن آن، زباني صادقانهتر است، توجه مولانا به اين بخش از ارتباط بررسي شده است. از بررسيهاي انجام شده و كنكاش در ابيات مربوط به موضوع در مثنوي، به اعتقاد و باور مولانا به زبان بدن دست يافتهايم و اينكه او زبان بدن را صادقانهتر از زبان كلامي (verbal communication) ميداند.
اُکتاویو پاز لوزانو(به انگلیسی: Octavio Paz Lozano) شاعر، نویسنده، دیپلمات و منتقد مکزیکی است. اوکتاویو پاز در سال ۱۹۱۴م. در مکزیکوسیتی چشم به جهان گشود. در سال ۱۹۸۱ مهمترین جایزه ادبی اسپانیا یعنی جایزه سروانتس نصیب او شد و سرانجام در سال ۱۹۹۰ جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. پاز در سال ۱۹۹۸ بر اثر بیماری سرطان درگذشت. و اما مترجم کتاب؛ علی اکبر فرهنگی، استاد دانشگاه، در سال ۱۳۲۲ه.ش. در طالقان متولد شد. وی از آغاز جوانی به مطالعه و تحصیل در رشتههای گوناگون پرداخت، از دانش و ادبیات تا علوم دینی و سپس زبان انگلیسی، مدیریت، جامعهشناسی، اقتصاد و ارتباطات را مطالعه و تحصیل کرده است. کتاب حاضر ترجمه ی 38 شعر از اکتاویو پاز است. فرهنگی مقدمه ای رسا و روان بر کتاب نگاشته است. این کتاب در سال 1371 با ترجمه ی دکتر علی اکبر فرهنگی توسط انتشارات برگ در تهران و در 5500 شمارگان منتشر شده است.