طبيعت، اقليم و شرايط زيست محيطي، اجتماعي و فرهنگي محل زندگي هر شاعر و نويسنده، خاستگاه اصلي صور خيال خلق شده و به کار رفته در سخن اوست و هيچ شاعر و نويسندهاي نميتواند خود را کاملا از تاثير آن دور نگه دارد، براين اساس، گذشته از اين که اقليم، کم و بيش مورد توجه بيشينه بلاغيون قرار گرفته و در بررسي، فهم و تفسير درست سخن ادبي بر آن تاکيد شده است، متون معتبر ادبي نيز از اين حيث قابل تاملاند و با نگاهي به آثار برجسته ادبي ميتوان بر اين نکته صحه گذاشت که نابترين صورخيال در شعر و حتي گونههاي منثور سخن ادبي، انواعي بودهاند که از بوم و اقليم و محيط زندگي شاعر و نويسنده الهام گرفته و برخاستهاند. تشبيه يکي از انواع اصلي صور خيال است و ميتوان به اعتباري، آن را اساس بلاغت و وجه تمايز ادبيات از غير ادبيات دانست و با نظري کلي، ديگر صورتهاي خيالي را مبتني بر آن و متاثر از آن به حساب آورد. تشبيه نيز مانند ديگر صورتهاي خيالي و بلکه از جهاتي بيش از آنها تحت تاثير اقليم قرار ميگيرد، چنانکه در بررسي متون ادبي به تشبيهات فراواني برميخوريم که ميتوان با توجه به مشبه به و وجه شبه اخذ شده از آن، آنها را تشبيهات اقليمي ناميد. در اين مقاله، پس از توضيحاتي درخصوص ادبيات اقليمي، داستان اقليمي و تشبيه اقليمي، گونههاي تشبيه اقليمي در برخي داستانهاي اقليمي نويسندگان شمال و جنوب بررسي و مقايسه شده است.
کتاب حاضر دارای سه بخش است. در بخش نخست پنج مقاله از احمد شاملو (خاش "تابوئی" در پایتخت عطش)؛ منوچهر هزارخانی (یادداشت هایی درباره خصوصیات یک فرهنگ دلال)؛ باقر مومنی (میرزای علوی)؛ علی اکبر اکبری (شرکت های تجاری و مساله عرضه سهام به مردم)؛ خسرو گلسرخی (فرهنگ پویا و فرهنگ مومیایی شده)؛ کار شده است. در بخش دوم با نام شعر شعرهایی از سیاوش کسرایی، شفیعی کدکنی، خسرو گلسرخی و .... آمده است و در قسمت آخر که قصه نام دارد به قصه هایی از احمد محمود، اصغر الهی، نسیم خاکسار و فریدون تنکابنی پرداخته است
کتاب شهرزاد 2 فصل نامه ادبیات داستانی که توسط نشریه داخلی خانه داستان سرو در تابستان 1381 منتشر شده است
«آخر شاهنامه» نام شعري است از سرودههاي اخوان ثالث كه در مجموعهاي با همين عنوان، در سال 1338منتشر شد. اين مجموعه، حاوي سرودههاي دورهميانه شاعري اخوان است كه سرودههاي سالهاي 1335 تا 1338 شاعر در آن آمده است. ميتوان شعرهاي اين مجموعه را نمودار تكامل و تشخص سبكي شاعر دانست. از اينرو در اين مقاله برآنيم كه شعر آخر شاهنامه را ـ كه يكي از بهترين شعرهاي اين مجموعه است ـ بررسي و تحليل كنيم؛ بنابراين، ضمن بيان مقدمهاي درباره شعر و عناصر مهم سازنده آن و اشاراتي به برخي از نظريات مطرح در رويكردهاي نقد ادبي، به تناسب زبان، موضوع و وجوه و لايههاي معنايي و ساختاري شعر ياد شده، آن را با استفاده از تركيبي از رويكردهاي نقد ادبي، بررسي و با توجه به تاثير متقابل سه عنصر اصلي و ساختاري شعر يعني معنا، زبان و تصوير (خيال)، تحليل و تاويل خواهيم كرد.
آرمانشهر، جامعهای آرمانی و مطلوب در خیال و رویای بسیاری از اندیشمندان بزرگ است که خاستگاه اولیه آن، ایدهآلیسم افلاطونی در کتاب جمهوریت میباشد. این مقاله به تحلیل اندیشه آرمانشهری «فوزی معلوف» از نامآوران رمانتیسم عربی ـ در قصیده «علی بساط الریح» میپردازد. به این منظور، ابتدا مفهوم آرمانشهر و علت اوجگیری این اندیشه در مکتب رمانتیسم بررسی شده، سپس در ادامه بعد از معرفی مختصری از قصیده، به جهت ساختار روایی آن، عناصری مانند: کشمکش، گفتگو و زمان و مکان بررسی شده است. بخش بعدی به کارکرد و نقش تخیل رمانتیکی در آفرینش جهان آرمانی شاعر اختصاص یافته و در بخش پایانی نشان خواهیم داد که آزادی به عنوان بزرگترین رؤیای شاعر، دربردارنده مفاهیمی آرمانی مانند: آرامش، عدالت، عشق راستین و جاودانگی است.