کتابخانه مجازی ادبیات

کتاب حاضر اشعاری از ناظم حکمت است که به همراه زندگی نامه ایشان در سال 1359 توسط انتشارات بامداد به چاپ رسید.

کسانی که در ادب فارسی از روی صدق و تانی و نه از سر هوی و تمنی، تاملی مستمر و بی وقفه به منظور کشف اصول و موازین حاکم بر ادب و فرهنگ ایران داشته اند، نیک می دانند که از جمله مظاهر توانایی شگفت آور سخن سرایان بزرگ و افسونگر فارسی زبان، آنست که با قدرت استفاده از قانون تجرید و تعمیم ذهن خلاق و آفرینشگر خویش، بخوبی توانسته اند با رویت مناظر در صحنه حیات و اندیشه در کار روزگار و ژرفکاوی در پدیده های گیتی و ترکیب آن ها با یادها و خاطره ها و خوانده ها و شنیده ها و در یک کلام دانسته ها آمیزه ای از عبرت و حکمت پرداخته و با عرضه دستاوردهای تامل و تجربه در قالب سخنان منظوم و منثور خوانندگان آثار خویش را از چشمه سار زلال ذوق سلیم خود سیراب ساخته و قریحه جمال پرست آن ها را نوازش داده، آدمیان را از زادگان طبع جویای کمال خویش برخوردار و کامیاب گردانند...

ساختارگرايي ادبي يکي از روش‌هاي تحليل است که در دهه 1960 به اوج شکوفايي رسيد و ريشه آن را در زبان‌شناسي ساختارگرا بايد جست. تقابل‌هاي دوگانه اساس تفکر ساختارگرا است. در اين مقاله، شعر احمد رضا احمدي بر مبناي همين تقابل تحليل شده است که ما را به شناخت متفاوت و تازه‌اي از شعر او رهنمون مي‌گردد. احمدي، از شاعراني است که با انتشار کتاب طرح در سال 1341 به عنوان بنيان گذار موج نو شناخته شد. تقابل‌هايي که مد نظر است، در سه دسته کلي حضور و غياب جاي مي‌گيرند: 1. بينش نوستالژيک (کودکي/ بزرگسالي، وضعيت مطلوب گذشته/ وضعيت نامطلوب امروز) 2. مرگ و زندگي 3. شکوه و شکايت (ارزش‌ها/ ضد ارزش‌هاي شعري گذشته و زمان حال شاعر، ارزش‌ها/ ضد ارزش‌هاي اخلاقي، انساني ...). نتايج به دست آمده نشان مي‌دهد، تعداد اشعاري که در شکوه و شکايت جاي مي‌گيرند، بيش از ديگر تقابل‌هاست. تقابل عمده شعر احمدي، تقابل بين فرم و محتوا است؛ همان تقابل شکل‌هاي جديد موج نويي با محتواي اندوهناک. همچنين پيشنهادهاي شعري احمدي را در حوزه‌هاي زباني و فرمي در اشعار شاعراني چون، علي باباچاهي، سيد علي صالحي و همچنين شعر شاعران حرکت و پست مدرن مي‌توان مشاهده کرد.

اسطوره‌ها هميشه به يک حال نمي‌مانند، بلکه با گذر زمان برخي از آنها با شکل جديدتر به صورت داستان‌هاي حماسي نمودار مي‌شوند. در اين تغيير و تبديل، دگرگوني‌هايي در داستان اسطوره‌اي صورت مي‌پذيرد. دلايل گوناگوني براي تبديل اسطوره به حماسه وجود دارد و داستان‌ها در طي تحول خود به جابه جايي، شکستگي، قلب، حذف و ... دچار مي‌گردند. در ورود اسطوره به حماسه، قهرمان‌ها هم از اين تغيير به کنار نمي‌مانند. در اين جستار نگارندگان با بررسي الگوهاي اسطوره‌اي و حماسي، اين تغيير و تبديل‌ها را بررسي کرده‌اند.