لقد تناول المتوکل أکثر موضوعات السائدة فی عصره ـ فی عصر معاویة و ابنه یزید ـ و شعره الصق بالشعر الجاهلی منه بالشعر الاموی، من حیث طریقة التغییر و أسلوبه فی بناء القصیدة و تسلسل موضوعاتها.
موضوع کتاب شرح حالی است مختصر از زندگانی دعبل خزاعی شاعر هجوسرا که با سلاح برنده و آتشین لسان خویش پایه های حکومت ابن عباس را به لرزه در آورد و موجبات بیداری مردم آن دوران را سبب گردید. در رثای اهل بیت و اعلام مظلومیت و ظلم و جور وارد بر آنها از هیچ کوششی دریغ ننمود و چکامه های آتشین خود را می سرود. نمونه واضح آن سرودن تائیه در حضور اما جواد (ع) و سمبل ستم "مامون عباسی" است. شعر او با دیگر شاعران فرقی اساسی داشت و برای خلفا و پادشاهان و امرا می سرائید اما همینکه از آنها حرکتی زشت و ناپسند بر علیه اهل بیت می دید با تمام جرات آنها را هجو می کرد. ویژگی خاص دعبل بکار بردن کلماتی است که اعراب بادیه نشین در تکلم روزمره خویش در آن زمان بکار می برده اند و اشعار دعبل موجبات حفظ و نگهداری بسیاری از لغات عرب آن دوران را سبب شد.
مشارب الاذواق شرح قصیده خمریه ابن فارض مصری است در بیان محبّت، از عارف کبیر قرن هشتم هجری امیر سید علی همدانی ملقب به علی ثانی با مقدمه و تصحیح محمد خواجوی به زبان فارسی. ابن فارض را قصیدهای است تائیه به نام نظم السلوک که در آن از علوم دینی و معارف الهی و سیر و سلوک و ذوق خود و کاملان اولیاء و بزرگان عرفا فراوان گرد آمده است. آن قصیده 765 بیت است. ابن فارض در آن قصیده عشقش را به جمال محبوب بیان کرده است. بر آن قصیده، شرحهای گوناگون فارسی و عربی نوشته شده است؛ مشارق الدراری به زبان فارسی و منتهی المدارک به عربی از سعیدالدین فرغانی، کشف الوجوه الغر لمعانی نظم الدّرّ عزدالدین محمود کاشانی معروف به شرح شیخ عبدالرزاق کاشانی، شرح رکنالدین شیرازی و دو شرح دیگر از شاگردان سعیدالدین فرغانی از جمله این شروح هستند. اما قصیده میمیه خمریه وی از قصاید مشهور خمریات است که در کتابها و سخنان بزرگان متداول و مشهور است و بر آن شروحی نوشته شده که مشهورترین و بلکه برترین و نخستین آنها به فارسی مشارب الاذواق امیر سید علی همدانی و دیگری لوامع ملا عبدالرحمن جامی است. امیر سید علی همدانی مشارب الاذواق را در شرح الفاظ و عبارات و کشف رموز و اشارت این قصیده نوشته شده و در آن شراب محبت را که مطلوب نهایی است، به عالیترین اسلوب و زیباترین نظم بیان داشته است.
فی الواقع ان الاسلام لم یمنع الشعر کله کما ان الرسول الکریم لم ینه عن کل الشعر. انما کان الشعر یوجه و یهذب لیلائم الطاقة الثوریة الجدیدة و لیسایر رکب الاسلام الجدید و لیخدم المجتمع و یبث فیه آراء الدین الجدید و الابتعاد عن الاسائة الی المسلیمن و نهش اعراضهم. قد بدأ المؤلف بحثه عن الشعر قبل الاسلام و تحئث عن موقف الشعراء و اثرهم فی الحیاة العامة، و تحدث عن الروایات التی وردت عن الشعر ثم فند تلک الروایات التی تهاجم الشعر کله بالمنطق والواضح والحجة البینة و تحدث عن الاسلام و موقفه من الشعر و موقف القرآن الکریم و اثر الرسول الی غیر ذلک من الفصول الممتعه.
هذا الکتاب سیاحة فی رحاب الشعر الجاهلی و عالمه الواسع و دراسة للملابس من خلال الشعر، والشعر وثیقة تاریخیة و أدبیة و حضاریة و لغویة، و لیس القصد من هذا الکتاب إعطاء فکرة عن کل قطعة من الملابس و حسب، و إنما القصد الأساس هو کیف تناول الشعر وصف الملابس.