طوطی زبانآورِ خطه هندوستان، امیرخسرو دهلوی، یکی از پُرکارترین شاعرانِ فارسیزبان است که تأثیرات شگرفی را بر شعر فارسیگویان بعد از خود، در سرزمینهای هند و سند و ایران، گذاشته است. هرچند امیرخسرو بیشتر شهرت خود را مدیون و مرهون مثنویهایش است، در عین حال، غزلهایی استادانه و دلنشین از وی باقی مانده است که مقام والای این شاعر شیرینسخن را در شعر فارسی نشان میدهد. دیوانِ غزلیاتِ امیرخسرو چندین بار در ایران و هند به چاپ رسیده است. از این جمله است چاپِ طهران با مقدمه سعید نفیسی و تصحیح م. درویش که اقبال صلاحالدین در تصحیحِ بعدی از دیوان امیرخسرو همین تصحیح را نیز یکی از ملاکهای اصلی کار خود قرار داده است. با توجه با نایافتبودن این تصحیح اخیر در ایران، محمد روشن همان کارِ اقبال صلاحالدین را با حذف نسخه بدلها و برخی تغییرات جزئی به چاپ رسانیده است. این تصحیح از دیوان امیرخسرو دهلوی که امروزه در غالب تحقیقات و مقالات به عنوانِ منبع به آن ارجاع داده میشود، خطاها، تصحیفات و اشکالات کوچک و بزرگی دارد. در این جستار برخی اشکالات اساسی و تحریفات و تصحیفات موجود در دیوانِ چاپی امیرخسرو بر اساس سه دستنویس معتبر از دیوان وی، نمایانده شده، همچنین به اشعار و ابیاتی نویافته از امیرخسرو اشاره شده است.
رباعيات خيام مجموعه شعرهاي عمر خيام در قالب رباعي است كه در سدههاي پنجم و ششم هجري به زبان فارسي سروده شدهاند و عمدتاً بيانگر ديدگاههاي فلسفي او ميباشند. به دليل آنكه اين اشعار از منابع گوناگوني گردآوري شدهاند، در صحت بعضي از آنها نظر يكساني وجود ندارد. با اين حال مضمون رباعيات خيام را به طور كلي ميتوان به پنج بخش تقسيم كرد: ۱. رازهاي جهان هستي؛ ۲. ناگزيريهاي زندگاني (سرنوشت، بيوفايي دنيا، مرگ و خاك و گِل ما)؛ ۳. پرسشها؛ ۴. چگونگي زندگاني اجتماعي؛ ۵. دَمهاي خوش زندگاني؛ ...مرحوم كيوان قزويني شرح عرفاني مبسوطي بر رباعيات خيام نگاشته و ساحت او ر از آلودگي دنياپرستان پاك گردانيده است. در اين كتاب چهارصد رباعي خيام با شواهد و امثله فارسي و عربي, به گونهاي مفصل شرح داده شده است
میراث اسلامی ایران مشتمل بر مجموعه بزرگی از رسالههای کوچک خطی در موضوعات مختلف، در بین سالهای 1373 تا 1378 در طول 6 سال به کوشش رسول جعفریان گردآوری و منتشر شده است. نویسنده در مقدمه کتاب هدف خود را نشر رسالههای چاپنشده در زمینه اسلام و ایران دانسته است. مجموعاً در این ده جلد (دفتر) 223 عنوان رساله (گرچه در مقدمه مجلد 10، گردآورنده تعداد آن را 221 عنوان و در فهرست انتهای جلد دهم 222 ذکر کرده است) به چاپ رسیده است که از این 223 عنوان، 204 عنوان رساله خطی و 18 عنوان فهرست کتابخانههای کوچک و کتابشناسی و معرفی نسخه است. یک مقاله نیز در مجلد دوم از مرحوم عبدالعزیز طباطبایی درباره شخصیت علمی و مشایخ شیخ طوسی به چاپ رسیده است. شیوه ارائه رسالات بهاینترتیب است که در ابتدا در بخشی که عنوان «درآمد» دارد، مصحح شرحی درباره مؤلف رساله، موضوع و محتویات آن نگاشته است و نسخه یا نسخههای مورد استفاده خود را نیز معرفی کرده است. البته ظاهراً در چاپ این مجموعه نسبت به موضوع اخیر حساسیت زیادی وجود نداشته است، زیرا در برخی از رسالات مصحح محترم هیچ اطلاعی از ویژگیهای نسخه خطی مورد استفاده، تاریخ کتابت، محل نگهداری و شماره آن به دست نمیدهد. نویسنده در مقدمه کتاب هدف از نشر این مجموعه را نشر رسالههای فارسی دانسته است؛ اما به دلیل نقش محوری زبان عربی در فرهنگ اسلامی کشور ما ایران چند رساله عربی نیز در هر دفتر تصحیح و چاپ شده است که تعداد آنها از مجموع 204 رساله چاپ شده 47 رساله است و بقیه رسایل فارسی هستند. به لحاظ موضوعی رسایل منتشر شده از تنوع نسبی برخوردارند. گرچه با وجود این تنوع از رسایلی در موضوعات تاریخ علوم پایه و پزشکی در این مجموعه اثری نیست. عمدتاًً رسالههای چاپ شده فارسی در موضوع تاریخ و سفرنامه هستند. اما بههرحال در مجموع این 10 جلد رسایلی با موضوعات فقه، کلام، ادبیات، سیاست، جامعهشناسی، اصول فقه، عقاید، تفسیر، عرفان و رجال وجود دارد.
در کتاب کشف الظنون اثر با عنوان تاج المصادر به رودکی سمرقندی نسبت داده شده است. از میان محققان معاصر، سعید نفیسی و محمد دبیرسیاقی و برخی دیگر، درباره صحت انتساب این کتاب به رودکی تردید کردهاند.در اینجا بحث ما مبنی بر دلایل رد انتساب تاجالمصادر به رودکی است. خلاصه دلایل نفیسی در رد این انتساب، مطابقت نداشتن نام و لقب و سال وفات مرلف این کتاب با رودکی است و در نهایت، اشتراک نام و نسب «جعفر» بین مؤلف تاج المصادر و رودکی.
به عقیده بسیاری از محققان، شعر کمتر شاعری به اندازه نظامی دچار تحریف و تصحیف شده است و علت عمده آن نیز توجه بیش از حد عموم مردم به خمسه اوست. در این تحقیق بیتی از اقبالنامه نظامی را براساس برخی منابع تاریخی تصحیح کردهایم. همچنین به تحلیل و بررسی یک تصحیف مهم در فرهنگهای فارسی پرداختهایم.