عمعق یا عمیق یا عمیقی معاصر سلطان سنجر و پیشوای شعرای عصر خود بوده است و در فضل او همین بس که رشیدالدین وطواط در کتاب حدایق السیر به سخنان عمعق استشهاد نموده و عمعق را در شیوه تشبیه، به ویژه مرثیه گفتن، ید بیضا بوده با اینکه فضل و بلاغت او در آفاق معروف و ترجمه شرح حال شاعر در قالب تذکرهها مندرج و مضبوط است. تخلص او را برخی «عمیق» یا «عمیقی» دانستهاند و در مقدمهای كه بر دیوان عمعق چاپ تبریز نگاشته شده به همین عقیده رفته و استدلالاً به نسخه بهارستان جامی كه به وسیله «شمعی» ترجمه شده و تاریخ كتابت آن 1034 است استشهاد كردهاند. چه در آنجا به جای عمعق نوشته است «عمیقی رحمهالله» علت اصلی این اشتباه نیافتن معنایی برای كلمه «عمعق» است كه واقعاً بیمعنی است لیكن به سبب روشن نبودن معنی «عمعق» نمیتوان قولی را كه صاحب مقدمه دیوان چاپی عمعق بر آن رفته است، پذیرفت زیرا اولاً همه تذكرهنویسان و صاحبان كتب ادبی «لقب شعری» او را «عمعق» نوشتهاند و ثانیاً معاصران او هم نام وی را به همین گونه در اشعار خود آوردهاند. عمر عمعق را متجاوز از صد سال نوشتهاند و اگرچه درین باب اطلاع كاملی نداریم ولی با قرائنی كه در دست است میتوان این قول را باور داشت زیرا قدیمترین خان از ملوك خانیه كه عمعق ستوده است، شمسالملك نصربن ابراهیم است كه در سال 460 به سلطنت نشست و اگر عمعق را در ابتدای سلطنت شمسالملك مثلاً بیست ساله بدانیم باید ولادت او در حدود سال440 اتفاق افتاده باشد و بدین ترتیب در سال 542 یا 543 تقریباً 102 یا 103 سال داشت.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.