رحمت الله مهراز در کتاب پیش رو به اختصار تداوم فرهنگ، هنر و مذهب در تاریخ ایران را مورد توجه قرار داده است. نهادهای فرهنگی در معتقدات فلسفی آریایی ها، آزاد اندیشی، تهمتهای قالبی، در جستجوی شخصیت گمشده، روشهای نفوذ فرهنگی، زندیقان، اخوان الصفا، میراث رودکی، آرمانهای حسن صباح، کشف و شهود، مرحله تهذیب اخلاق، منصور حلاج، مکتب عشق، فتوت و اخوت، آرمانهای سعدی، شاعران و اخلاق ایرانی و هنرهای دیگر بخش هایی از این کتاب را تشکیل می دهند که توسط انتشارات دانشگاه ملی ایران روانه بازار گردید.
در این مجموعه سیزده مقاله درباره جنبههای مختلف تاریخی، فرهنگی، اجتماعی، رجال شناسی و ادبی منطقه و مردم((لرستان)) با این عناوین گردآمده است : ((لرستان در دایرهالمعارف اسلام/ مینو رسکی زروان لرستانی))، ((سید جعفر کشفی/ مجتبی مقدسی))، ((یک روز از زندگانی گونگادین/ عبدالکریم جربزهدار))، ((بازگیرها/ علیداد برزویی))، ((پیشنهاد انضمام حکومت ولایات ثلاث به ایالت بروجرد و لرستان/ غلامرضا عزیزی))، ((چهار سند تاریخی درباره دالوندها/ حمیدرضا دالوند))، ((کارگزاران لرستان/ سید فرید قاسمی))، ((وجه تسمیه تاریخی بدرآباد/ سعادت خودگو))، ((نمایش در خرمآباد/ هرمز زندی))، ((قدم خیر/ توکل حیدرزاده خرمآبادی))، ((یک ترانه لری/ شیرین وطندوست))، ((سالنامه دانشسرای مقدماتی پسران بروجرد/ سید فرید قاسمی)) و ((یادگارهای ماندگار/ عبدالله آفاق)) .
در جلد اول این مجموعه زنان نامآور ایرانی، از عهد باستان تا دوره انقراض ساسانیان معرفی شدهاند. برخی از این زنان عبارتاند از: ماندانا، سپاکو، آریان، اسپارترا، آتوسا، مروئه، رخسان، اباکیش، فدیمه، پارمیس، آمی تیس، ساندوسه، مانیا، رکسانه، ایندوک، برسین، آپامه، رینا، رودگون، رام بهشت، انوشه دخت، آذر ناهید، نرسی دختک، پوران و آزرمیدخت. گفتنی است در کتاب، فراوان به روایات هرودت، دیاکونوف، کتزیاس، و گزنفون استناد میشود. پایان کتاب شامل "گاه شناسی " است که در آن محدوده تقریبی تاریخ حیات هر یک از شخصیتهای تاریخی متن، تعیین شده است.
در این کتاب ابتدا تاریخ مختصر شیراز تشریح شده تا علل و انگیزه¬های اخلاق و رفتار و عقاید مردم را نمودار کند. سپس به علوم متداول اسلامی و ریشه¬های آنها و سیر این علوم در جهان قدیم اشاره شده است؛ آنگاه شرح احوال بزرگان به چند بخش تقسیم شده است. در بخش اول احوال و آثار دانشمندان، عرفا، شعرا و حکما مورد گفتگو قرار گرفته است. قسمت دوم اختصاص به ترجمه حال پادشاهان و شاهزادگانی دارد که در شیراز مدفون¬اند. در قسمت سوم احوال وزرای شیراز مورد بررسی قرار دارد و سرانجام در بخش آخر درباره اماکن مقدسه گفتگو شده است.