مولانا شمسالدین یا کمالالدین محمد وحشیبافقی یکی از شاعران نامدار سده دهم ایران است که در سال ۹۳۹ هجری قمری در شهر بافق چشم به جهان گشود. دوران زندگی او با پادشاهی شاه تهماسب صفوی و شاه اسماعیل دوم و شاه محمد خدابنده همزمان بود. وی تحصیلات مقدماتی خود را در زادگاهش سپری نمود. وحشی در جوانی به یزد رفت و از دانشمندان و سخنگویان آن شهر کسب فیض کرد و پس از چند سال به کاشان عزیمت نمود و شغل مکتبداری را برگزید. وی پس از روزگاری اقامت در کاشان و سفر به بندر هرمز و هندوستان، در اواسط عمر به یزد بازگشت و تا پایان عمر (سال ۹۹۱ هجری قمری) در این شهر زندگی کرد. او از شعرای فضیلتگستر بود و در غزل و مثنوی یگانه دهر بود و کتاب فرهاد و شیرین که از نتایج طبعش در رشته نظم کشیده، بین الجمهور مشهور و ابیات بلند و شیرین و معانی رنگین بلاغت آیین مندرج است و ابیات بلند شاعرانه در آن کتاب بسیار.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
وحشی بافقی که دوران زندگانی او مقارن با روزگار سلطنت شاه طهماسب صفوی بوده است، بیگمان یکی از برجستهترین شاعران سده دهم هجری ایران است. در دورانی که او به سرودن شعر آغاز کرده بود، دیرگاهی بود که چراغ ادب فارسی رو به خاموشی نهاده و به انحطاط میرفت و این آفت میراث حملات چنگیزخان و تیموریان ستمکار و بازماندگان آنان به این سرزمین پهناور بود. از وحشی بافقی اقسام مختلف شعر از قصیده و غزل و قطعه و رباعی و ترکیببند و ترجیعبند و مثنوی باقی مانده و اشعار وی از شاهکارهای سرایندگان سده دهم هجری به شمار میرود.
وحشی بافقی از سخنوران نامدار قرن دهم هجری است؛ اما چنانکه باید مقام ادبی او در تاریخ ادبیات فارسی معین و محقق نشده است. وحشی آثاری را که از خود به یادگار گذاشته، عبارتند از: دیوان غزلیات، قصاید، خلد برین، فرهاد و شیرین، ناظر و منظور، رباعیات و .... . فرهاد و شیرین را در اواخر عمر نظم کرده و قبل از اتمام شاعر رهسپار آخرت شده است. در این کتاب دیوان اشعار او و منظومههایش آورده شده است.