از قرنها پیش شعرا تحت تأثیر زیبایی مناطق کشمیر قرار گرفته و در تعریف آن اشعار و قطعات ادبی ساختهاند. زبان فارسی در این منطقه توسط مبلغین اسلام در اواخر قرن هفتم رواج یافت و در مدت تقریبا صد سال (در عهد حکومت سلطان اسکندر و سلطان زین العابدین) مقام زبان فرهنگی کشور را به دست آورد و در محافل علمی و ادبی محبوبیت تام پیدا کرد. مؤلف در این کتاب پس از مقدمهای مفصل که به تاریخ کشمیر و کشمیر در ادبیات فارسی پرداخته، به ذکر شاعران پارسیزبان این منطقه پرداخته و اشعاری از آنان را بیان کرده است.
( ...وحشي در اشعار خود بيشتر توجّه به روحيّات داشته و بيان احساسات دروني خويش و سينة آتش افروز و دل پرسوز خويش را مينمايد. قصايد وحشي داراي مرتبة بلند است و غزليّات، حكايتي از دل پردرد او. دو مسمّط دلپذير از او به يادگار باقي مانده كه بسيار مشهور است، امّا به حكم انصاف، وحشي بهتر از هر كس توانسته است از نظامي تقليد بنمايد و خلدبرين را كه در مقابل مخزنالاسرار نظامي ساخته، بهتر از سايرين پرداخته است.)
کشمیر منطقهای در شمال غربی شبهقاره هند است که تا پیش از استقلال هندوستان در سال ۱۹۴۷ یک دولت سلطنتی تحتالحمایه بریتانیا داشت. در جریان جدایی پاکستان از هند هر دو کشور مدعی حکومت بر این منطقه بودند که به وقوع چندین جنگ بین این دو کشور انجامید. ناحیه کشمیر مورد ادعای هند و پاکستان است. هر دو کشور بهطور جداگانه بخشهایی از این منطقه را اداره میکنند و این مناطق توسط خط کنترل از هم جدا شدهاند. این مناطق از زمان استقلال پاکستان، مورد منازعه هند و پاکستان بوده و چند دفعه باعث درگیری بین دو کشور شدهاست هند این مناطق را جزئی از خود میداند در صورتی که این مناطق مسلمان نشین است و پاکستان خواستار آزادی یا الحاق به خاک خود شدهاست گاندی رهبر هند نیز در زمان حیاتش خواستار این بود که خود مردم کشمیر خود تصمیم بگیرند به کدام کشور الحاق میشوند اما اکنون دولت هند برای منافع بسیار زیاد این مناطق از انتخابات سرباز میزند
دکتر خواجه عبدالحمید عرفانی (1907 – 1990م)، دانشیار دانشکده دولتی کویته در دهههای 1930 و 1940 م به مدت 15 سال به تدریس مشغول بود. آنگاه برای دوسال و اندی به عنوان نماینده فرهنگی شبه قاره در مشهد به تدریس زبان انگلیسی اشتغال داشت. از سال 1956 م به مدت دوسال و اندی مدیریت فصلنامۀ فارسی زبان «هلال» کراچی که از طرف ادارۀ مطبوعات دولت پاکستان برای تشدید مناسبات فرهنگی میان دو کشور از کراچی منتشر میشد، به عهده داشت و از سال 1958م مجدداً برای شش سال دیگر به سمت قبلی در تهران منصوب شد. دکتر عرفانی پس از مراجعت به موطن و تقاعد نیز سالها به امر تدریس و تحقیق و نگارش مشغول بود و در این مدت نیز یازده کتاب دیگر به فارسی، انگلیسی و اردو منتشر ساخت. این دوبیتی سرودۀ ملک الشعراء بهار بهترین معرّف عرفانی ایرانشناس میباشد: دوش آمد پی عیادت من ملکی در لباس انسانی گفتمش چیست نام پاک تو؟ گفت خواجه عبدالحمید عرفانی! این کتاب دربرگیرنده رباعیات عرفانی وی است که در آغاز آن نیز مقدمهای توسط دکتر ناظرزاده کرمانی نگاشته شده است.