کتابخانه مجازی ادبیات

درمورد عطار نيشابوری تاريخ دوران و نوشته های او سهروردی و ابن سينا خلاصه منطق الطير عطار منطق الطير عطار داستان سفر گروهی از مرغان به راهنمايی هد هد به كوه قاف برای رسيدن به آستان سيمرغ است. هر مرغ به عنوان نماد دسته خاصی از انسان ها تصوير می شود. سختي های راه باعث می شود مرغان يكی يكی از ادامه راه منصرف شوند... خداشناسی در كتب مقدس قديم پيش از آميزش ملل هندی و آرامی به دو شكل متمايز ديده می شود الف- خدا در كتب آرامی به ويژه تورات، يك شخص است جدا از جهان كه جهان را از عدم به وجود آورده است. ب- خدا در كتب هندی، به ويژه ودا روح جهان و خود آنست كه در اصطلاح اسلامی پس از سهروردی توحيد اشراقی و تنزيهی ناميده می شود.

در فن آرایش سخن و صنایع بدیعی "سوال و جواب" را یکی از محسنات بدیع معنوی به شمار آورده اند و آن چنان است که شاعر در بیتی و یا چند بیت و یا بیش از آن، سخن خود را به صورت پرسش و پاسخ موضوع می کند و این تفنن ادبی، گاه چندان به درازا می‌کشد که از آغاز تا پایان یک قصیده طولانی را نیز دربر می‌گیرد. کتاب حاضر که "گفتگو در شعر فارسی" نام دارد بیشترین اشعاری را که تاکنون به شیوه پرسش و پاسخ سروده شده اند، شامل می‌شود.

عارف قرن دوازده هجری قمری، جناب میرزا محمدتقی میرزا محمدکاظم کرمانی (مظفر علیشاه)، افضل فضلای زمان و اعلم علمای دوران بود و در مراتب علوم نقلی و عقلی کمتر کسی با ایشان برابری می‌نمود. در معارف عرفانی و لطایف ایقانی و لطایف الهی او را جایگزین و نظیری نبود. دو کتاب بسیار مهم ایشان، یعنی بحر الاسرار و دیوان مشتاقیه، برهانی است قاطع بر این گفتار. آباء و اجداد جناب مظفر علیشاه کرمانی به شغل طبابت در کرمان مشغول بودند و جناب مظفر علیشاه در ابتدا به تحصیل فضل و کمال مشغول بود و در اندک زمانی در علوم عقلی و نقلی بر فضلای عصر سبقت گزید. او در فضایل انسانی و کمالات نفسانی هم مشهور گردید. اما ایشان از علوم ظاهری، باطنی ندید و از علوم صوری بوی معنا نشنید. این کتاب متضمن مطالب متنوع و مبسوط در علم شیمی قدیم است و شاعر کوشیده اصول مطالب را تا حد امکان با فروع تطبیق دهد و در حل مشکلات این علم باستانی ذره‌ای فروگذار ننماید.

میرزا محمدتقی مظفرعلیشاه مشتاق کرمانی (1150 ـ 1215 ق) حکیم، طبیب، صوفی و شاعر، متخلص به مظفر و ملقب به مظفرعلیشاه در کرمان به دنیا آمد. در ابتدای جوانی تحصیل علوم عقلی و نقلی کرد. در کربلا نزد شریف‌العلما فقه و اصول خواند. در حکمت الهی و طبیعی و علوم ادبی و عربی مرتبه‌ای عالی یافت، از مریدان و شفتگان مشتاق علیشاه بود که پس از کشته شدن مراد، «دیوان» شعری به نام وی سرود؛ به همین دلیل مظفرعلیشاه را مولوی ثانی یا مولوی کرمانی خوانده‌اند؛ چراکه همچون مولانا در فراغ مراد خود دیوانی سروده است.