ابومنصور محمد بن احمد توسی شناختهشده به دقیقی (زاده ۳۲۰ - مرگ میان سالهای ۳۵۶-۳۵۹ خورشیدی) شاعر بزرگ دریزبان بود. زادگاه وی بنا به روایات گوناگون، توس، بلخ، سمرقند و بخارا ذکر شده است. او از معدود شاعران ادبیات فارسی بوده که دین زرتشتی داشته است. دقیقی آغازکننده سرایش شاهنامه بود. او در روزگار سامانیان میزیست و از امیران سامانی منصور بن نوح سامانی (پادشاهی ۳۵۰-۳۶۵) و نوح دوم سامانی(پادشاهی ۳۶۵-۳۸۷) را مدح گفتهاست. دقیقی چندی هم در دربار چغانیان بهسربردهاست و از میان امیران چغانی فخرالدوله ابوالمظفر احمد بن محد، امیر ابوسعد مظفر و امیر ابونصر را ستودهاست. دقیقی گویا به فرمان نوح دوم سامانی به سرودن شاهنامه دستیازیدهاست؛ ولی به گفته فردوسی بیش از هزار بیت از آن و آن هم درباره گشتاسپ و تاختن ارجاسپ به ایران را به نظم نکشیده که به دست بردهای کشته میشود. گشتاسپنامه دقیقی را پس از شاهنامه برترین اثر حماسی فارسی در بحر متقارب دانستهاند. در این کتاب زندگی و اشعار او به بررسی گذاشته شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
رستم و اسفندیار برجستهترین، نیکترین و مهمترین پهلوانان شاهنامهاند؛ از اینرو برخورد این دو یل از وزن و حساسیت خاصی برخوردار است. اسفندیار شاهزادهای جوان است، با چشم به تختی که شایستگی آن را دارد. او برخلاف گشتاسب، نه یک موجود آزمند و متزلزل و فریبکار، بلکه دلاور شکستناپذیر و مقدسی اس تکه برای نیکترین دینها و اندیشهها شمشیر زده است. رستم در مقابل او، پهلوان قرون و ابرمردی است که تبلور تکاپو و رنج مردانه یک تبار است. در این کتاب افزون بر مقدمه، سه مقاله پیرامون رستم و اسفندیار و همچنین متن آن از روی نسخه شاهنامه چاپ مسکو آمده است.
این کتاب به مطالعهی سازمانها و نهادهای ریز و درشت حکومت صفوی میپردازد. مینورسکی برای این کار،کتاب تذکرهالملوک را اصل گرفته و توضیحات آن کتاب را براساس کتابهای دیگر مانند جهانآرای عباسی یا سفرنامههای کمپفر و سانسون و بهخصوص شاردن تکمیل میکند. این کتاب مناسب کسانی است که تاریخ صفویه را بهطور تخصصی دنبال میکنند.
سیدالشعراء لبیبی سخنوری از مردم خراسان است از اقران فرخی و منوچهری و عنصری. دوست شاعر سیستانی و معادی ملکالشعراء دربار غزنوی، نه زمان زادتش معلوم است و نه تاریخ درگذشتش. آنچه مسلم است در اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری در قید حیات بوده و قطعا بعد از مرگ فرخی بدرود زندگی گفته است. این کتاب دربرگیرنده بحثی در زندگی و اشعار اوست و همچنین اشعاری که از او یافت شده، آورده شده است.