کتابخانه مجازی ادبیات

حسین مسرور که نام خانوادگی اش سخنیار و تخلصش مسرور است در بیستم صفر 1308 قمری در کوپا از بلوک اصفهان پا به عرصه وجود گذاشت. آنها برای تعلیم و تربیت به اصفهان کوچ کرده و مسرور در سایه نبوغ ذاتی تحصیلات مقدماتی را پشت سر گذاشته به مراکز علم و دانش دست یافت و از درس استادان نامی کسب نور نمود. از 9 سالگی اشعار خود را در انجمن ادبی اصفهان می خواند و در محضر شادروان دهقان سامانی مایه تحسین و تعجب شعرا گشت پس از چندی عازم شیراز شد و زبانهای قدیم و خطوط باستانی را در محضر فرصت شیرازی آموخت و در مراجعت به اصفهان اشعار انتقادی خود را با امضای مستعار در جرائد اصفهان و طهران منتشر ساخت به خراسان و کاشان سفری نمود و هر جا از خرمن معرفت دامنی برگرفت پس از فوت پدر باز سفری به شیراز نمود و دوستانش از او خواستند تصدی ریاست چاپارخانه های شیراز را بپذیرد قبول کرد و دو سال بعد در طهران به خدمت وزارت فرهنگ درآمد و از 1302 شمسی به مدت 36 سال عهده دار تعلیم و تربیت مردان امروز بود. استاد مسرور علاوه بر تبحر در فنون شعر و ادب در ریشه لغات قدیمی و اشعار و اصطلاحات مشکل شعری غریزه الهام بخشی دارد...

کتاب گل سرسبد مشحون از برگزیده اشعاری است که شاعران بلند آوازه ایران در طول چهارده قرن درباره عظمت مقام امیرالمومنین (ع) سروده اند و بر ارباب دانش و خرد پوشیده نیست که تدوین چنین کتابی صرف وقت بسیار می خواهد و مخصوصا به آقای علی اکبر خان پیروی شاعر آل محمد به مناسبت این توفیق باید تبریک گفت که دیوان ده ها و شاید بیش از صد شاعر توانا را از قرنهای گذشته تا عصر حاضر از روی شوق و حوصله و پشتکار مطالعه کرده و از میان آنها بهترین اشعار را در پیرامون مقام و مرتبت امیرالمومنین برگزیده اند و این اقدام به اعتقاد نویسنده این سطور براستی یک ابتکار شاعرانه است که چنین همتی تا به حال از کسی دیده نشده است و اگر هم شده باشد مسلما به این پایه و مایه نیست...

مولانا سراج‌الدین قمری از شاعران استاد و زبان‌آور نیمه دوم قرن ششم و ربع اول قرن هفتم هجری است. زادگاه او آمل است و از مطالعه دیوان شاعر چنین استنباط می‌شود که گویا تعلق به لارجان یا لاریجان امروزی داشته است. این دیوان که دربردارنده جمیع آثار شناخته شده «قمری» و در 6962 بیت است، از بخش‌های زیر تشکیل شده است: قصاید شامل 97 قصیده خمریه و مدحی و حکمی و اخلاقی در 2912 بیت، غزل‌ها شامل 75 غزل عاشقانه و عارفانه در 611 بیت، ترجیع‌بندها شامل چهار ترجیع‌بند در مدح و ستایش و مرثیه در 195 بیت، ترکیب‌بندها شامل 13 ترکیب‌بند در ستایش و مرثیه در 575 بیت، قطعات شامل 156 قطعه در ستایش و هجو و حکمت و اخلاق در 1213 بیت، رباعی‌ها شامل 255 رباعی و 510 بیت، اشعار پراکنده شامل چهار قطعه که از منابع مختلف به دست آمده است. مقدمه‌ای به نثر که در آغاز مثنوی «کارنامه» آورده شده است. و بالاخره «کارنامه» که آن را در سه نمط و در سه بحر سریع و خفیف و هزج سروده است.