کتاب اویماق مغول مشتمل بر دو باب است. باب اول: در احوال قوم مغول، باب دوم: در تفصیل سلاطین و خوانین مغول و تالیف میرزا محمد عبدالقادر خان (میرزا محمد آغاجان) که در پنجاب منتشر شده است.
کتاب حاضر تاریخ اجتماعی دوره مغول مشتمل بر بخش سوم از تاریخ غازان خان و مقدمه جامع التواریخ و زندگانی رشیدالدین فضل الله به قلم خود ایشان است. این کتاب در سال هزار و سیصد و سی و شش چاپ و توسط امیرحسین جهانبگلو نوشته شده است.
این دفتر نگاه تند و گذارئی است به تلاشهای مردم این سرزمین به آشنایی با دیگران و توجه آنان به مرزهای دوردست و افقهای ناشناخته. از دیرباز سرزمین ایران گذرگاه ملل شرق و غرب باستان بوده و میان آنها نقش میانجی را ایفا میکرده است، از اینروی در تعاطی تمدنهای کهنسال دیدین، اسلوبی سازنده داشته و در تعالی آن بی تاثیر نبوده است. سفرنامه جهانگردانی که از روزگار مغول تا اواخر عهد ناصری به ایران آمدهاند و دیدنیها و شنیدنیهای خود را در خلال سفرنامههای خویش مندرج ساختهاند، یکی از مفاتیح معضل گشایی است که مورخ کنجکاو و خردهنگر را در پژوهش خود یاری میدهد، نهایت آنکه در میان دهها سفرنامه، کم و بیش بها یافتن مضامینی که با حقیقت سازگار باشد، کار آسانی نیست و در حد همگان نتواند بود. آقای عبدالحسین نوائی که سالهاست در کار تحقیق تاریخ ایران عمر گرانمایه را صرف کردهاند اینک نخستین مجلد از " روابط ایران و جهان" را که مشتمل بر دورههای چنگیز تا نادر میشود با وسواس و دقت و موشکافی هر چه تمامتر تهیه نمودهاند