تاریخ یهود شاید پرحادثهترین سرگذشتهای تمام ملل محسوب شود؛ زیرا پس از انقراض دولت یهود به دست سلاطین آشور و کلده و زوال آن، برای بار دوم به دست امپراطوران روم، ملت یهود در کشورهای مختلف پراکنده شد؛ به گونهای که در هر کشوری از یک طرف با سرنوشت آن کشور شریک بوده و از طرف دیگر حوادثی مخصوص خود نیز دارد. بنابراین تاریخ یهودیان در هر کشور متمضن دو قسمت است؛ یک قسمت تاریخ عمومی آن کشور و قسمت دیگر به تاریخ ویژه خود آن ملت مربوط است. در این کتاب خلاصهای از تاریخ یهود از اعصار قدیم تا اسارت بابل به رشته تحریر درآمده است.
این کتاب به چهار بخش اصلی تقسیم شده که بخشهای اول و دوم آن به تاریخچه بنی اسرائیل و نحوه شکلگیری کتاب مقدس آنها یعنی عهد عتیق اختصاص یافته است. در واقع زمینههای تاریخی، فرهنگی و اجتماعی مسیحیت و مختصات سرزمین فلسطین در هنگام ظهور عیسی مسیح به نوعی در دو بخش اول توصیف و تحلیل گردیده است. در بخش سوم نیز تحليل در مورد مسیحیت تنها به حوادث و جریانهای فکری فرهنگی قرون اولیه میلادی محدود شده است. به غیر از بخش اصلی، در انتها دو نوشتار نیز به عنوان ضمایم بدین اثر افزوده شده است. پیوست نخست به فشردهای از دیدگاه قرآن درباره بنی اسراییل اختصاص یافته است. پیوست دوم در حکم تكملهای است در باب برخی جهات حضور و پنهان پدیده «صهیونیسم» در عرصه مناسبات ملی و بین المللی اروپا و آمریکا و اینکه چگونه این پدیده از مبادی و منابع شبه دینی یهود سیراب میگردد.
در سالهای 1339 و 1340 شمسی علیاصغر حکمت در دانشکده ادبیات شیراز درسی با عنوان «تاریخ ادیان» ارائه کرد. این کتاب درسگفتارهای این کلاسها است که در این عناوین سامان یافته است: مقدمات و تعریفات، ادیان بدوی، دین در جهان و در ایران، مزدیسی، هندوئی، بودائی، اسلام، تشیع، و وحدت ادیان.