کتابخانه مجازی ادبیات

این کتاب نتیجۀ سه فصل کاوش پروفسور دیوید استروناخ و همکارانش در پاسارگاد بوده و یکی از بهترین منابع موجود برای شناخت «هنر عتیق» هخامنشی و مقایسۀ آن با دوران قبل و همچنین با «هنر کلاسیک» زمان داریوش به بعد به شمار می‌رود. شهر پاسارگاد شاید تنها نمونۀ شهر کاملی باشد که در صورت ادامۀ پژوهش‌های باستان‌شناسی و در مرحلۀ اول صیانت از آن، بتوان در مرحله‌های بعدی ضمن مرمت و ثبت و ضبط مدارک و غور در خصیصه‌های مانده‌های آن، پایه و اصول طراحی معماری و برنامه‌ریزی شهری و همچنین مبانی شهرسازی ایرانی را در درازمدت استخراج و معرفی کرد، نیز بر حسب مورد طرحی برای قابل مراجعه‌کردن فضای آرام و موقر آن با قید احتیاط تدارک دید. مطالب کتاب حاضر فراتر از دستاوردهای استروناخ از کاوش و پژوهش‌های باستان‌شناسی پاسارگاد در سال های 1961-1963 است، در حقیقت نامبرده کارنامه‌ای از کلیۀ فعالیت‌های باستان‌شناسی فراهم آورده که از سال 1905 آغاز شده بود. این کتاب پانزده سال پس از انجام آخرین کاوش‌های باستان‌شناسی پاسارگاد در سال 1978 به چاپ رسیده است. محتوا و فضای کتاب آکنده است از مدارک و استناد فرهنگی، هنری، معماری و شهرسازی مردم بومی این سرزمین که زمینه‌های معرفی هویت تاریخی هر یک از آنها نیز در خلال این فرصت پانزده‌ساله به نحوی شایسته فراهم آمده است.

موضوع کتاب کوروش کبیر در مورد زندگانی و پادشاهی کوروش سرسلسله پادشاهی هخامنشیان است که توسط دکتر شیرین بیانی در سال 1359 تالیف و انتشارات شورای مرکزی جشن شاهنشاهی ایران آن را به چاپ رسانده است.

عرفان و تصوف ریشه و منشاء بسیار قدیمی در ایران دارد و با تشیع سازش و نزدیکی زیاد پیدا کرده و به تدریج و مرور زمان در بین افراد اکثر طبقات و قشرهای اجتماع ایران رخنه و نفوذ کرده مریدان و خاکساران و سرسپردگانی در هر گوشه و کنار دارد. تعداد و شمار پیران و مشایخ صوفیه و رهبران طریقت نیز زیاد و مورد احترام خرد و کلان در هر عصر و زمان بوده اند. در این مجلد به ذکر نام و حال هجده تن از عرفا و صوفیان خدمتگذار ایران پرداخته شده است و به ذکر نام و نشان و هنگام زیست آنان اکتفا شده شمه ای نیز از رشحات فکری و آثار قلمی آنان نقل شده است تا خوانندگان بطرز اندیشه و تفکر آنان پی برده و به تعالیم اخلاقی و راه و روششان آشنایی کمی پیدا کنند. این کتاب شامل هجده فصل است و هر فصلی مخصوص معرفی پیری از پیران طریقت ایران است.

جنگ‌ها همواره یادآور تراژدی‌های بزرگ انسانی بوده‌اند. هر بار در کره خاکی جنگی روی می‌دهد ذهن‌ها به ناگاه در تاریخ سیر می‌کند و جنگ‌های خانمان سوز دیگر را مرور می‌کند. گویا داستان خونخواران تاریخ پایانی ندارد. زمانی آتیلا از قوم هون را خونخوار می‌نامیدند. آتیلا در زمان فرمانروایی‌اش در اروپا یکی از مخوف‌ترین دشمنان امپراتوری‌های روم غربی و شرقی بود. رومیان به او لقب تازیانه خداوند داده بودند و به او باج می‌دادند تا کاری به کار رم نداشته باشد. آتیلا حتی به برادر خودش هم رحم نکرد و برای قدرت او را کشت. او رهبر 500 هزار جنگجوی به خون تشنه‌ بربر بود و با حملاتش به شرق امپراطوری روم مردم آن‌جا را فقط برای طلا بدون هیچ رحمیقتل عام کرد. می‌گویند از کشتارهای او رود خون جاری می‌شده است.... امیرتیمور گورکانی ۱۲ فوریه سال ۱۴۰۵ میلادی (۲۳ بهمن ماه) در ۶۹ سالگی در قزاقستان درگذشت. پیکر او را به سمرقند منتقل و در آنجا دفن کردند. تیمور درجریان لشکرکشی به چین بیمار شد و درگذشت. او یک مغول تبار از ایل «بارلاس» بود که در ناحیه «کش» واقع در منطقه فرارود که امروز شهر سبز خوانده می‌شود، به دنیا آمده بود. حملات نظامی تیمور را به زبان تاتاری «یورش» نوشته‌اند. شرف‌الدین علی یزدی، مورخ دوره تیموری می‌گوید: «مقصود او بلندی نام و فتح کشور بود و به جهت تحصیل اسباب این دو مطلب پروا نداشت که ملکی با خاک یکسان شود یا خلقی با تیغ بی‌جان شود. حیات و عافیت جمیع افراد بشر را در مقابل ترقی و استیفای خواهش خود فدا می‌کرد.»