روزبهان بقلی 606-522 که به واسطه کثرت وجد و جذبات و شرح شطحیات به شیخ شطّاح معروف گشته بود، از دیلمیانی بود که از زمان حکومت آل بویه در جنوب ایران و خصوصا فارس مستقر شدند. وی که مدت پنجاه سال در شیراز وعظ می نمود در تفسیر قرآن و حدیث، فقه، اصول و عرفان توانا بود و شعر نیز می سرود. روزبهان بقلی که دو شجره تصوف به وی منسوب شده، از آن دسته صوفیانی است که عقیده دارند پرستش جمال و عشق صورت آدمی را به کمال می رساند و جمال ظاهر آینه دار طلعت غیب است. کتاب عبهر العاشقین که شیخ روزبهان در آن به بیان افکار عرفانی و مشاهدات قلبی خویش پرداخته ، چون گل نرگسی است که مشام جان عاشقان را عطرآگین می سازد. این کتاب که به نثر مرسل است در سی و دو فصل تدوین شده و از نخستین متون در عشق صوفیانه و جمال پرستی به زبان فارسی است. یکی از خصوصیات آن ترکیب جملات عربی در سیاق عبارات فارسی است. در تصحیح کتاب پیش رو که به همت هنری کربین و محمد معین میسر گشته است از دو نسخه ایاصوفیه و دکتر غنی استفاده شده که دومی دارای حاشیه نویسی است که در ظاهر در عهد صفوی تالیف شده اند. حواشی مزبورو مقدمه و فصل اول کتاب به زبان فرانسوی در انتهای کتاب گنجانده شده است. عناوین برخی مطالب این کتاب عبارتند از: در آغاز عشق، در وصف عاشقین، در رجای عاشقان، در وجد، یقین ، قربة، مکاشفه ، مشاهده، محبت، شوق، و کمال عاشقان
مندرجات این کتاب را به طور کلی میتوان به دو قسمت کرد: چگونگی فرمانروایی عضدالدوله دیلمی و امتیازات و ویژگیهای این پادشاه بزرگ؛ در این قسمت نخست درباره دیلمیان و کیفیت روی کارآمدن آل بویه به اختصار سخن گفته شده و سپس فرمانروایی عضدالدوله و امتیازات او مورد بررسی قرار گرفته است. عضدالدوله چه از نظر وسعت مملکت و چه از لحاظ درایت و حسن تدبیر و علاقه به آبادانی و پیشرفت نواحی قلمرو خود، همچنین از حیث معلومات وسیع و متنوع و از جهت علاقه به علم و علما و نیز به واسطه صفات و خصال عالی و انسانی از پادشاهان ممتاز ایران است. بخش دوم تحقیقی مختصر درباره اوضاع اجتماعی و اداری و آداب و رسوم معمول در ایران در قرن چهارم هجری مقارن با سلطنت آل بویه و فرمانروایی عضدالدوله است.
این کتاب بررسی مختصر و تحقیقگونهای است درباره آل بویه و اوضاع زمان ایشان از جهات مختلف. در تهیه مطالب این کتاب مانند آثار دیگر نویسنده، در حد امکان از مدارک اصلی و دست اول استفاده شده و از میان اینگونه مدارک، نوشتههای کسانی که خود دستاندرکار بوده و در جریان وقایع قرار داشته یا به زندگی روزمره مردم آن زمان ـ چه طبقه خاص یا طبقه عام ـ توجه کردهاند و آنچه خود دیده یا از افراد مورد اعتماد شنیدهاند، در آثار خود ثبت نمودهاند، بیشتر مورد استناد قرار گرفته است. کتاب از یک مقدمه و سه بخش تشکیل شده است. مقدمه درباره دیلم و دیلمیان، بخش اول مروری بر تاریخ آل بویه، بخش دوم تشکیلات دیوانی و اداری و بخش سوم بررسی گونههایی از اوضاع زمان آل بویه.
این کتاب که اجمالاً میتوان آن را نموداری از شرح احوال و گویای برخی آثار عارف نامی خطه عرفانپرور پارس شیخ صدرالدین ابومحمد روزبهان بزرگ فرزند ابی نصر فرزند روزبهان سایر بقلی دیلمی فسائی شیرازی دانست و شامل چهار رساله به این ترتیب است: تحفة اهل العرفان از شرفالدین ابراهیم، روح الجنان از عبداللطیف شمس، تحفة العرفان از روزبهان بقلی دیلمی شیرازی، منازل القلوب از سیمابی. این عارف بزرگ در سال 522 هجری در فسا چشم به دنیا گشود و در نیمه محرم 606 هجری در شیراز رخت از جهان بربسته است.