بختیاری یکی از گویشهای جنوب غربی ایران است که در منطقهای در غرب و جنوب غربی ایران بدان صحبت میشود. این گویش، در کنار لری کهگیلویه و بویراحمد و لری لرستانی، یکی از سه گونه اصلی گویش لری را تشکیل میدهد. این مقاله به بررسی ساختار فعل در گویش بختیاری رایج در شهرستان کوهرنگ میپردازد. مواد زبانی این تحقیق در بهار و تابستان 4831 از شهرستان کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری و از میان گروهی از بختیاریهای کوچنشین ساکن در اطراف شهر چلگرد،که از طایفه آرپناهی و از شاخه هفتلنگ ایل بختیاری هستند، فراهم شده است. در این مقاله، مباحثی مانند ساخت مادههای مضارع و ماضی، ساخت مصدر و صفت مفعولی، ادات فعلی، انواع فعل از نظر وجه، زمان و نمود،ساخت فعل مجهول، صرف فعلهای خاص و تأثیر فرایندهای آوایی در صرف فعلها ارائه شدهاند. در هر بخش، مباحث نحوی مرتبط با موضوع مورد بحث نیز بررسی شده است.
فی هذا الکتاب ثمانی قضایا تمثل فروع اللغة المختلفة؛ من نحو و صرف و أصوات و دلالة. و فی تناول المؤلف لهذه القضایا حاولت الربط بین ما قاله القدماء و ما قاله اللغوین المحدثون، بغیة تأکید أن ما یسمی بالنحو التقلیدی بنی فی معظمه علی اساس عقلی.
والنتین آلکسیویچ ژوکوفسکی این کتاب را طی سه سال سفر از سال ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۶ گردآوری کرده است. کار ژوکوفسکی شامل سه جلد است: جلد نخست به اشعار فولکلور منطقه کاشان میپردازد که در حقیقت رساله دکتری او نیز بوده است. جلد دوم به لهجههای سمنان، اصفهان و شیراز اختصاص دارد و جلد سوم به طور اختصاصی به اشعار فولکلور بختیاری چهارلنگ و هفت لنگ میپردازد. ارزش کتاب ژوکوفسکی در این است که اولین کتاب جامعی است که در مورد گویش بختیاری صورت گرفته است.
خوشه همخواني hu- ايراني باستان در گويشهاي ايراني به شکلهاي مختلفي تحول يافته است. در اين مقاله، پس از شرح مختصر پيشينه تحول hu- ايراني باستان در زبانهاي ايراني دوره باستان و ايراني ميانه غربي، چگونگي تحول آن در گويشهاي نو شمال غربي و جنوب غربي بررسي شده است. hu- ايراني باستان به پنج صورت تحول يافته و دو روند کلي را پيموده است: روند نخست:h-
لري بويراحمدي از گويشهاي جنوب غربي ايران است که در منطقه بويراحمد استان کهگيلويه و بويراحمد رواج دارد. اين گويش در کنار ديگر گويشهاي لري (مانند بختياري و لري لرستاني) و فارسي، بازمانده فارسي ميانه است که خود بازمانده فارسي باستان است. در اين مقاله چند واژه از اين گويش ريشهشناسي شده است. در مورد هر واژه نخست بر پايه شواهد موجود در خود گويش، ساخت اشتقاقي و دگرگونيهاي آوايي آن توضيح داده شده و سپس بر پايه برابر يا همريشه واژه در ديگر گويشها و زبانهاي ايراني، و نيز زبانهاي هندواروپايي، به ريشهشناسي واژه و بازسازي صورت ايراني باستان آن پرداخته شده است.