مولانا حكيم زلالي خوانساري از شاعران بنام اواخر قرن دهم و اوايل قرن يازدهم هجري است كه در سرودن انواع شعر بويژه، قصيده، غزل و مثنوي مهارت و چيرگي خاصي داشت، بيشترين شهرت او به واسطه مثنويهايي است كه تذكرهنويسان از آنها با عنوان «هفت گنج» ياد ميكنند. دلبستگي شاعر به وطنش ـ خوانسار ـ در اشعارش بوضوح پيداست، پيروي او از نظامي گنجوي و ملاي روم در سرودن شعر و نظم مثنويها مسلم است حتي گاه مضمونها و مفهومهايي را از آنها گرفته است، زلالي به دربار شاه عباس صفوي منسوب و از مريدان مير محمد باقر داماد است. وي شاعري نوآور، خلاق و خوش قريحه است كه در بيان انديشههاي خود، سبكي خاص دارد و در فرهنگ واژگاني او كلمات نادر و تركيبات تازه و شگفتانگيز فراوان است. تصويرهاي زيبا، تشبيهها و مجازها در كلام او جايگاهي ويژه دارد و به سخنش زيبايي خاصي ميبخشد. مثنوي محمود و اياز مهمترين و مفصلترين مثنوي اوست كه در آن نكات معنوي و عرفاني در قالب عشقي شگفتانگيز بازگو شده است.
داستان عشق سلطان محمود غزنوی به غلام ترک خود، جز جنبه افسانهای آن، واقعیتی تاریخی هم دارد که از سده ششم به بعد، واقعیت تاریخی آن دگرگون شد و کسانی چون احمد غزالی، عین القضات همدانی، عطار نیشابوری و مولوی از آن برای تبیین مفاهیم عرفانی بهره بُردند. در سدههای دهم و یازدهم هجری، داستان دلبستگی محمود به ایاز، مورد توجه شاعران منظومهپرداز قرار گرفت و چند منظومه با همین نام سرودند. این داستان دستمایه بسیاری از شاعران و نویسندگان فارسی زبان بوده و تاثیر بسزایی بر تصویرپردازی و معنیسازی شاعران عارف و غیر عارف داشته است. دراین مقاله داستانهای کوتاه و منظومههای بلند را در آثار ادبی جست وجو شده و ضمن یافتن پیشینه هریک، با روایتهای مشابه مقایسه میشوند. در این تحقیق هفتاد داستان کوتاه درمتون منظوم و منثور ادب فارسی است که قدیمترین آنها در قابوسنامه و حدیقه سنایی است. با رواج منظومهسرایی درسده دهم و یازدهم، هشت منظومه مستقل نیز از داستان وجود دارد. مثنوی عرفانی محمود و ایاز زلالی خوانساری مهمترین و مفصلترین آنهاست.
مثنوي گنجينه الاسرار، اثر ماندگار عمان ساماني يکي از شاهکارهاي ادب عرفاني در حوزه ادبيات عاشورايي است. اين مثنوي گرانسنگ، در بيش از 800 بيت و در بحر رمل مسدس محذوف با نگاهي عرفاني به حوادث کربلا به رشته نظم کشيده شده است که در اين زمينه از شهرت و اعتبار خاصي برخوردار شده است. از طرفي ديگر، مثنوي زبده الاسرار صفي علي شاه اصفهاني نيز با همين درونمايه و در همين وزن در بيش از 4500 بيت، اندکي پيش از گنجينه الاسرار عمان ساماني سروده شده است. با توجه به تقدم زماني سرايش زبده الاسرار نسبت به گنجينه الاسرار و تقدم ارزشمندي و ماندگاري گنجينه الاسرار بر همه آثار عرفاني عاشورايي خلق شده پيش و پس از خود؛ اين مقاله کوشيده است تا با مقايسه نگاه عرفاني و انديشه اين دو شاعر هم روزگار به موضوع واحد، اين نتيجه را اثبات نمايد که عمان ساماني در خلق اثر ماندگار و بينظير خويش تحت تاثير و تقليد زبده الاسرار صفي علي شاه بوده است و در بيان هر يک از شخصيتهاي عاشورايي، کليت مفهوم را از صفي علي شاه وام گرفته و با زباني تازهتر آن را پرورانده و در نهايت ايجاز و در قالب واژگاني که رنگ و بوي مرثيه دارند، آن را باز گفته است. هم چنين اين مقاله اين نکته را با آوردن شواهد نشان ميدهد که عمان ساماني ضمن روايت هر شخصيت، عينا به نقل موضوع، بيت، يا انديشههاي عرفاني مطرح شده در زبده الاسرار پرداخته از اشعار و انديشه صفي علي شاه، هم در لفظ و هم در معني بهره فراوان جسته است.
يكي ازوقايع مهم ّتاريخ ايران، حمله اعراب مسلمان است كه تأثيرات سياسي، فرهنگي و ... فراواني به همراه داشت. يكي از اين تأثيرات، ظهور و نمود ادب عربي درفارسي است. دراين نوشته، سعي شده است ضمن ذكر مهمترين عوامل ظهور و تأثير ادب و فرهنگ عربي بر فارسي، موارد مثبت و منفي آن نيز بحث و بررسي گردد. شواهد نشان ميدهد كه علي رغم تأثيرپذيري فرهنگ و ادب فارسي از عربي ،بدليل صبغه اسلامي آن، هويّت ايراني و ادبيّات فارسي باقي ماند و هيچگاه فرهنگ و تمدّن ايراني مقهور فرهنگ قومي عرب نگرديد، بلكه قوم ايراني، بدليل اصالت تمدّن غني خود، ضمن استفاده بهينه از فرهنگ و زبان اعراب، به پاسداري از تمدّن و فرهنگ و زبان خود، برخاستند؛ بطوريكه امروزه، زيباترين و استادانهترين و شيواترين آثار ادبي در حوزه نظم و نثر به زبان فارسي، زينت بخش محافل ادبي جهان است.