اين مقاله، دو مساله اصلي دارد: نخست براي تعيين جايگاه شعر سنايي در تکوين لغت نامه دهخدا به بررسي زباني شاهد مثالهايي پرداختهايم که مولفان لغت نامه از شعر سنايي انتخاب کردهاند. در اين ميان موارد زيادي يافت شد که شعر سنايي تنها شاهد مثال است و وجود يک کلمه يا تعبير کاملا وابسته به شعر سنايي است. در اين بخش هم کلمات و ترکيبات زبان رسمي وجود دارد و هم کلماتي که مربوط به جغرافياي خيال هستند و به احتمال زياد برساخته خود سنايياند. علاوه بر اين، برخي اشعار سنايي در لغتنامه به عنوان نخستين شاهد مثال ثبت شدهاند. از آنجا که مولفان لغت نامه در ثبت شاهد مثالها غالبا ترتيب تاريخي را رعايت کردهاند، اين موارد هم جايگاه شعر سنايي را در تکوين لغت نامه آشکار ميکند. ديگر شاهد مثالهاي سنايي در لغت نامه نيز به حيث کميت و کيفيت اهميت خاص خود را دارند. مساله دوم مقاله، مقايسه نسخه شناسانه شاهد مثال هاي لغت نامه با نسخه خطي نويافتهاي از حديقه است که در دسترس مصححان قديمي حديقه و يا مولفان لغت نامه قرار نداشته است. اين مقايسه نشان ميدهد که اصلاح شاهد مثالهاي موجود در لغت نامه بر اساس چاپهاي جديد تا چه ميزان ضروري است.
این کتاب دربرگیرنده بررسی «لغتنامه دهخدا» است که نویسنده در محورهای ذیل آن را انجام داده است: غلطهای واضح و مطالب نادرست؛ تجلیل از افرادی که خائن بودنشان روشن است؛ بد یا نارسا معرفی کردن برخی از شخصیتهای دینی شناختهشده؛ ذکر مطالبی مخالف عقاید شیعه با وجود عم نیاز به ذکر آن؛ مطالب زننده دربارۀ اصل اسلام در سایه و به بهانه ملیگرایی؛ زیادهروی در معرفی فرقه ضاله بهائیت و .... . نویسنده معتقد است هدف این نقد برخورد با اشخاص و زیر سؤال بردن آنان نیست و نیز مقصود این نیست که زحمات و کوششها و تلاشهای چند دهساله تدوینکنندگان این مجموعه نادیده گرفته شود، بلکه هدف این است که اشتباهات این فرهنگ بسیار غنی برطرف شود.
حکیم سنایی غزنوی از پایه گذاران ادبیات منظوم عرفانی زبان فارسی است. مثنوی حدیقه الحقیقه محتوایی عرفانی همراه با لطایف و اسرار حکمی دارد و الهی نامه، فخری نامه و حدیقه الحقایق نیز خوانده می شود. این اثر از نامدارترین منظومه های سنائی می باشد و در طول سدههای متوالی مورد قبول مردمان بسیاری بوده است. این مثنوی که سرودن آن در سال 525 قمری به پایان رسید، در تاریخ ادب و عرفان فارسی، باب تازهای را در سرودن منظومههای عرفانی گشود. حدیقه الحقیقه در ده باب و ده هزار بیت سروده شده و توحید، مدح پیامبر و خاندان او، خرد یا عقل کل، ستایش دانش، عشق و دلداگی حقیقی، پرورش عقل کل، ناپایداری زندگی زمینی، اخترشماری، دوستی و دشمنی موضوعات آن را تشکیل می دهند. از آخرین باب حدیقه نیز اطلاعات نسبی درباره زندگی شاعر به دست می آید. کتاب پیش رو با تصحیح و مقدمه مریم حسینی در سال 1382 توسط مرکز نشر دانشگاهی در دسترس علاقمندان قرار گرفت.
عناصر و اصطلاحات به کار رفته در حکايتهاي هفت پيکر، جنبه سمبليک و نمادين دارد و از ديدگاههاي گوناگون، قابل تجزيه و تحليل است. در اين مقاله، اين حکايتها از ديدگاه عرفاني و سير و سلوک عارفانه، تحليل شده است. در قصه شهر سياه پوشان، تاکيد بر صبر سالک است؛ در حکايت معشوق سرکش، استقامت در مقابل عتاب معشوق مورد نظر است. بشر پرهيزگار، بر زهد و ورع، اصرار دارد و عاشق خردمند گنبد سه شنبه، لزوم رمزگشايي را يادآور ميشود؛ ماهان کوشيار، ضرورت حضور پير و توکل بر خدا را رمز موفقيت ميداند، در حکايت ششم نيز بازگشت عواقب اعمال انسان به خير و شر است و در نهايت، پاک دامني قهرمان قصه هفتم در مقابل ديو نفس، مشکلترين عقبه اين سلوک روحاني است.
هزار و یکشب شامل حماسههای پهلوانی، ادبیات حکمی، قصههای حیوانات، افسانههای جهان شناختی، مشاجرات ادیبانه و انبوهی شعراست. روایت شنو در زمانی کوتاه با شخصیتهای دیگری میرسد. شهرزاد برای فرار از مرگ و نجات جان خویش حکایت شبها را سلسلهوار طی میکند تا به سرانجام و پایان کار خویش در پس از تمام این حکایتها برسد. او در این شتاب با حذف صریح بسیاری از حوادث فرعی و توصیف اجمالی شخصیتهای داستانی خواننده را نیز با خود همراه میسازد و برای آشناسازی ذهن مخاطب با شخصیتهای داستانی خواننده را نیز با خود همراه میسازد و برای آشناسازی ذهن مخاطب با شخصیتهای اصلی و فرعی داستان، از شیوه شخصیتپردازی مستقیم و غیرمستقیم یاری میجوید. شخصیتها تا حدی توصیف میشوند که ارتباط و وابستگی بیشتری بارخدادها و حوادث داستان داشته باشند و بندرت از خصوصیات درونی، احساسات و اندیشه آنها بطور صریح سخن گفته میشود.