این کتاب خواندنی و جذاب در فن ترسل و نامهنگاری و آئین نگارش از آنرو که به فرمان سلطان صفوی و توسط منشیان دبیرخانه وی تنظیم و نگارش یافته، حائز اهمیت است، هر چند که تکنسخهبودن آن، این ابهام را در ذهن ایجاد میکند چرا کتابی با این اهمیت، نسخ دیگری از آن در دسترس نیست. این کتاب، کتابی درسی و آموزشی بوده و در حوزه نویسندگی و نامهنگاری اطلاعات مفید و سودمندی به ویژه در دوره صفوی در اختیار خوانندگان میگذارد. به نظر مصحح، این اثر میتواند به عنوان یک منبع درسی و آموزشی در مراکز دانشگاهی مطرح و مورد توجه و تحلیل قرار گیرد و حتی فهرستنگاران نسخ خطی با مطالعه این اثر میتوانند در شناسایی و معرفی برخی از نسخهها گامهای بهتر و بیشتری بردارند. بازخوانی و تصحیح دقیق متن، انتخاب جلد و کاغذ مناسب و چشمنواز نیز از ویژگیهای این اثر میباشد. منشآت سلیمانی به پانزده باب تقسیم شده است.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.
«لُغَتِ فُرس» یا فرهنگ اسدی نام واژهنامه مهم و قدیمی است که اسدی طوسی شاعر سرشناس سده پنجم هجری آن را تألیف کردهاست. اسدی در این کتاب برای شرح غالب لغات، شاهد یا شواهدی از شاعران میآورد. ترتیب واژههای این واژهنامه بر پایه حرف آخر آنها است. اسدی همانگونه که خود گفته، این کتاب را برای آن نوشت تا شاعران و نویسندگان پارسیزبان سرزمینهای غربی ایران که با برخی از واژههای بهکاررفته در خراسان و فرارود آشنایی نداشتند بتوانند مشکلات لغوی خود را به یاری این کتاب رفع کنند. این کتاب کهنترین لغتنامه فارسی است که در قرن پنجم قمری تألیف گردیده است. آنچه درباره این کتاب قابل توجه است، این است که دستهبندی لغات در این کتاب به شیوهای است که نشان میدهد هدف از تألیف آن راهنمایی شاعران بوده تا اگر در قافیه شعر محتاج کلمهای شدند و معنی آن را ندانستند، در این کتاب بیابند و استفاده نمایند.