کتابخانه مجازی ادبیات

سرزمین کهنسال دلاوران ایران باختری از نظر جغرافیای تاریخی و تاریخ مرموز و ناشناخته است. اگر آنطور که در خارج از ایران محققانی چون هرتسفلد، دمرگان، مینورسکی، رالنسن، سر ارول استین برای بررسی گذشته های این سرزمین کوشیده اند فضلای کشور نیز توجهی ابراز می داشتند. اینک بسیاری از زوایای تاریک تاریخ چند هزارساله میهن ما روشن شده بد. نخستین کتابی که درباره لرستان به چاپ رسید مجموعه ای از غلامرضا خان والی و انیس المسافر نام داشت. کتاب مذکور در بوشهر به چاپ رسیده و مشتمل بر آگاهی هایی در مورد جانوران شکاری و فرمانروایان لر از حسین خان والی تا زمان مولف است، پس از آن باید از جغرافیای نظامی لرستان تالیف سپهبد رزم آرا نام برد که مشتمل بر جغرافیای مناطق با توجه به جنبه نظامی انها و ورود قوای دولتی به لرستان و سرکوبی عشایر این منطقه می باشد. آقایان بهمن کریمی و محمدعلی امام شوشتری نیز چند صفحه ای از کتابهای جغرافیای تاریخی غرب ایران و تاریخ جغرافیایی خوزستان را به لرستان اختصاص داده اند. با این حال تا به امروز کتابی که منحصر به تاریخ یا جغرافیای تاریخی این قسمت از ایران باختری باشد تالیف نشده است.

موسسه امیدوار است با انتشار این مجموعه در نهایت بتواند در ارج نهادن به سند و اشاعه فرهنگ مستندگویی در تاریخ تلاشی درخور نموده و در این راه بخشی از سوالات و خواسته های وسیع ملتی بزرگ را پاسخ دهد و به همراه سایر فعالیتهای تحقیقاتی و انتشاراتی مصمم است به منظور نشر آثار فرهنگی و تاریخی با بهره جویی از مجموعه اسناد و مدارک خود دست به انتشار سلسله کتابهایی با عنوان تاریخ معاصر ایران بزند و در این راه به توکل الهی و یارای استادان و محققان و اهل علم امید بسته است.

دکتر سیریل الگود در سال 1926 به عنوان پزشک سفارت انگلیس به ایران آمد و مدت ده سال (حدود 1304 تا 1314) در این کشور بود و با دانشمندان و ادیبان این سرزمین از قبیل دکتر میرزا علی اصغر خان مؤدب نفیسی، دکتر عباس نفیسی، دکتر ابوالقاسم بدری، دکتر علی بدری، سعید نفیسی، دکتر لسان الحکماء شمس، دکتر محمود نجم‌آبادی و دیگران آشنایی نزدیک حاصل کرد. وی به توصیه ادوارد براون و با هم‌فکری این دانشمندان ایرانی از همان هنگام، بررسی و پژوهش دربارۀ تاریخ پزشکی اسلام و ایران را آغاز کرد. حاصل این پژوهش دو اثر ارزنده «تاریخ پزشکی ایران و سرزمین‌های خلافت شرقی» (1948) و «طب ایران در دوران صفوی» (1971) بود. این کتاب بیش از آنکه یک اثر طبی باشد، حاوی تاریخ اجتماعی این منطقه است که ضمن آن اشارات و مباحثی مربوط به تاریخ طب همراه با گزارش‌های تاریخی دل‌انگیز مطرح می‌شود و با این وجود شیوه تحول و پیشرفت این علم را در این پهنه نشان می‌دهد.