روشنایینامه منثور یا با نام دیگر آن «شش فصل» اثر یکی از برجستهترین چهرههای تفکر و ادبیات و علوم ایرانی، ناصر خسرو قبادیانی است. ناصر خسرو تنها این اثر را هم به شعر و هم به نثر نوشته است و چون در آنها به اصلیترین مسائل فلسفی و اعتقادی خود پرداخته، خواسته است تا منظوم آن را شعردوستان و منثور آن را باریکاندیشان بخوانند و به هر حال این مهمترین اثر اعتقادی او از هر گروه خواننده داشته باشد. از محتوای روشنایینامه منثور که متن آن در این کتاب آورده شده، پیداست که نویسنده این اثر را به منظور روشن کردن مراتب اداری و سیاسی تشکیلات اسماعیلیان نوشته است.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.
عظیمترین شاهکار تاریخی که در عصر مغول به رشته تألیف درآمده و بزرگترین آثار ادبیات ایران کتاب «جامع التواریخ» تألیف خواجه رشیدالدین فضلالله است که شامل خصوصیات زندگانی و احوال مغول و عصر تسلط اینان است. این کتاب به امر غازانخان و اولجایتو در تحت سرپرستی وزیر معروف همدانی در سال 710 هـ.ق فراهم آمده و شامل سه مجلد است: جلد اول در تاریخ مغول، جلد دوم در تاریخ عمومی و عالم بنام اولجایتو، جلد سوم در جغرافیا. جلد سوم گویا از بین رفته یا تألیف نشده است.
کتاب "وجه دین" بظن قوی از تألیفات حکیم ناصرخسرواست و در کتب مختلفه تألیف آنرا بمشارالیه نسبت دادهاندولی آنچه که در کتب متأخرین در باب تألیفات حکیم مزبور ذکر شده محل اعتماد و اعتبار نیست و بعضی کتبی که بهناصرخسرو مربوط نیست بوی منسوب گشتهاند ولی دلیل قاطعی که ما درباره "وجه دین" و نسبت تألیف آن بهناصرخسرو در دست داریم اینست که در بعضی کتب قدیمه هم بدین کتاب و مؤلف آن اشارتی شده است مثلا کتاب "بیان الادیان" که تقریبا در حوالی قرن دهم نوشته شده "وجه دین " و نسبت تألیف آن به ناصرخسرو در دست داریماینست که در بعضی کتب قدیمه هم بدین کتاب و مؤلف آن اشارتی شده است مثلا کتاب " بیان الادیان " که تقریبا درحوالی قرن دهم نوشته شده "وجه دین" را بناصرخسرو نسبت داده است بقسمی که با ظنی قریب به یقین میتوان گفت " وجه دین " از تألیفات حجت است. موضوع کتاب هم خود دلیل بزرگی است که مؤلف انرا در اطراف مذهب اسماعیلیه نوشته واگر کسی عقایدناصرخسرورا در فلسفه و حکمت الهی از روی کتاب زادالمسافرین او دقت کند ملاحظه خواهد کرد که از وجه دین همان عقائد را میتوان استنباط نمود. نیز شیوه نوشتن وترتیب و ترکیب عبارات فارسی ان با سایر مؤلفات حکیم شباهتکامل دارد بقسمیکه هر ذوق سلیم وحدت اسلوب فارس "وجه دین" را با کتب دیگر ناصرخسرو فورا درک میکند. کتاب وجه دین به تصحیح و تحشیه و مقدمه غلامرضا عوانی و با مقدمه انگلیسی سیدحسین نصر توسط انتشارات انجمن فلسفه ایران به چاپ رسیده است
وجه دین، کتابی از ناصرخسرو، که در آن برخی آموزه ها و احکام اسلامی، به روش باطنی و بنا بر مذهب اسماعیلی، تأویل شده است. بنا بر نظر خود ناصرخسرو، وجه دین مهم ترین اثر اوست، زیرا در آن مستقیما به معارف دینی پرداخته است و در نظر او این معارف از معارف دیگر برترند و به تعبیر او «سَر علم ها علم دین است». در وجه تسمیۀ کتاب، مؤلف گفته که آن را «روی دین» نامیده است، زیرا «چیزها را به روی توان شناخت و خردمندی که این کتاب را بخواند، دین را بشناسد و بر شناخته کار کند و مزد کار را به خشنودی ایزد تعالی سزاوار شود». ناصرخسرو در وجه دین بسیاری از موضوعات مهم دینی، از قبیل امامت و شهادت و طهارت و نماز و روزه و حج و زکات و جهاد و ولایت اولی الامر، را مطرح کرده و به تأویل آن ها پرداخته است. او این مسائل را در پنجاه ویک «گفتار» بیان کرده که شمار آن ها، به تصریح خودش، برگرفته از تعداد رکعات نمازهای واجب در یک روز است. ناصرخسرو در همۀ کتاب کوشیده است نشان دهد که جملگی اعمال دینی دالّ بر محوریت امامت در دین است. همچنین سعی کرده اثبات نماید که جهان خارجی و آفاقی و جهان درونی و انفسی نیز هر دو به این واقعیت رهنمون می شوند. در ادامه چنین می آید که تنزیل و تأویل، باهم، دین را کامل می کنند و باب زندگی جاودانی را می گشایند. بنا بر این اوصاف، تأویل و منشأ و مرجع آن، که همان امام زمان است، مضمون اساسی و محوری کل کتاب وجه دین است.