کتاب معمای پروین اعتصامی اثری به قلم محمود کیانوش است. از دیدگاه نویسنده پروین اعتصامی فقط یک معجزه نیست بلکه معمایی کشف نشده است که باید آنرا کشف نمود. محمود کیانوش در این اثر تمام تلاشش را نموده تا بتواند شناختی مناسب از پروین اعتصامی به خوانندگانش عرضه کند.
شاید بعضی ها تصور نمایند که آثار بجای مانده فرهنگی از ادوار مختلف و زمانهای متفاوت فقط مربوط به مردان بوده و زنان هیچگونه نقشی در آفرینش ادب و فرهنگ نداشته اند در صورتیکه زنان زیادی در این جهان پهناور آفرینندگان آثار بزرگی شده اند. وقتی در آثار و احوال بانوان شاعره این کشور شعر و ادب پرور مطالعه می نمائیم و بزرگانی چون رابعه، مهستی و پروین اعتصامی را مانند ستارگان درخشانی در آسمان ادبیات کشور مشاهده می کنیم بر خود می بالیم که در کنار مردان نام آور میدان شعر و ادب بودند زنانیکه کم از مردان نبوده و مایه مباهات و افتخار این سرزمین بوده اند. صاحب لباب الالباب وقتی از رابعه قزداری سخن به میان میآورد گوید: رابعه اگر چه زن بود اما به فضل بر مردان جهان بخندیدی، فارس هر دو میدان و والی هر دو بیان، بر نظم تازی قادر و در شعر پارسی بغایت ماهر...
شاید بعضی ها تصور نمایند که آثار بجای مانده فرهنگی از ادوار مختلف و زمانهای متفاوت فقط مربوط به مردان بوده و زنان هیچگونه نقشی در آفرینش ادب و فرهنگ نداشته اند در صورتیکه زنان زیادی در این جهان پهناور آفرینندگان آثار بزرگی شده اند. وقتی در آثار و احوال بانوان شاعره این کشور شعر و ادب پرور مطالعه می نمائیم و بزرگانی چون رابعه، مهستی و پروین اعتصامی را مانند ستارگان درخشانی در آسمان ادبیات کشور مشاهده می کنیم بر خود می بالیم که در کنار مردان نام آور میدان شعر و ادب بودند زنانیکه کم از مردان نبوده و مایه مباهات و افتخار این سرزمین بوده اند. صاحب لباب الالباب وقتی از رابعه قزداری سخن به میان میآورد گوید: رابعه اگر چه زن بود اما به فضل بر مردان جهان بخندیدی، فارس هر دو میدان و والی هر دو بیان، بر نظم تازی قادر و در شعر پارسی بغایت ماهر...
کتاب دهکده نو مجموعه داستانی است از محمود کیانوش و شامل عناوین زیر است: دهکده نو، وفای به عهد، شیر و انسان، بره و گرگ، ناله ای در جنگل، کوچ مورچگان. این کتاب در سال 1348 در سازمان انتشارات اشرفی منتشر شده است.
زندهیاد محمود کیانوش در این کتاب، بهخوبی چگونگی نقد گذشته و کل دستاوردهای گذشتگان درباره نقد را بیان کرده است و بیتردید این کتاب مأخذ قابل توجهی در این زمینه است. این کتاب نشان میدهد که نقد ادبی در میان گذشتگان بیشتر عبارت بود از یک نقد ساختاری آن هم به معنای محدود، یعنی بیشتر در زمینههای لفظی، همینطور معانی و بیان و بدیع. از این مقدار گذشته میتوان استنباط کرد که اغلب اصطلاحات نقد ادبی گذشته هم فاقد دقت و صراحت کافی بوده است؛ یعنی بسیاری از این مصطلحات دارای معانی مبهم و کلی هستند.