حروف اضافه اجزای کلامی ثابت و تغییرناپذیری هستند که عموماً در ترکیب متممهای مفعولی و قیدی نقش تعیینکنندهای ایفا میکنند و برای بیان مناسبات گوناگون (زمانی، مکانی و ....) به کار میروند. نظر به اینکه شناخت همهجانبه ارزشهای حروف اضافه در زبان فرانسه و موارد استفاده آنها به طور صحیح، همواره از جمله نیازهای اساسی زبانآموزان است، در این فرهنگ به صورت الفبایی ـ قیاسی تنظیم شده، برای نخستین بار در ایران به این مهم پرداخته شده است. ویژگی دیگر این فرهنگ کاربردی، بررسی حروف اضافه فرانسه در آثار ادبی و ارائه معادلهای گوناگون و جالب توجه در ترجمههای منتشرشده به فارسی است.
دستور زبان فارسی از قاعدههایی که برگرفته از زبان است و درست گفتن و درست نوشتن را در بیان فکر و مطلب به ما میآموزد، فراهم آمده است. فکر و اندیشه در قالبی ریخته میشود که به آن جمله میگویند؛ جمله هم از اجزائی ساخته میشود که کلمه نام دارد و هر کلمه از حرف ترکیب میآید و حرف از صوت پدید میآید که در هر زبان به شیوه خاص تلفظ میشود. این کتاب دستور مختصر زبان فارسی است که در آن مباحثی چون اسم، صفت، ضمیر، فعل، قید، حرف اضافه و .... مطرح شده است.
در نقد ترجمه، مشخص كردن اساس كار و اجتناب از اعمال سليقه در درجه اول اهميت قرار دارد. در اين مقاله سعي شده است بر اساس مطالعات زبانشناسي مقابلهاي و در چارچوب نظريه سخنكاوي (با بررسي موردي سبك، لحن، نشانههاي سجاوندي) به نقد ترجمه مريم شفقي از داستان «درسهاي فرانسه»، نوشته والنتين راسپوتين، پرداخته شود. در اين نقد خواهيم ديد كه وي در اين ترجمه سبك اثر را كه غيررسمي و صميمي است با بهرهگيري از دايره لغات گستردهشان بهخوبي منتقل كرده است اما در انتقال لحن شخصيتها و راوي داستان چندان موفق نبوده و توجه كافي به نشانههاي سجاوندي كه اهميت خاصي در ترجمه دارند نكرده است.
ايدههاي تربيتي همواره در زمره مهمترين موضوعات براي جامعه بشري بودهاند. در بين مفاخر علم و ادب ايران، نخبگاني بودند که به فرايند و اهداف انديشههاي تربيتي به صورت جامع نگريستهاند، بنابراين ضرورت دارد ديدگاه آنان مورد توجه اديبان و صاحب نظران نظامهاي آموزشي و تربيتي قرار گيرد از جمله اين بزرگان که انديشههاي آنان بررسي ميگردد، فارابي، ابن سينا، ابن مسکويه و سعدياند. هدف از اين پژوهش، رسالت پرداختن به موضوع اخلاق، تربيت و آموزش در آثار مفاخر علم و ادب ايران است که با تکيه بر جستار اديبان روس استدلال شده است. در اين مقاله، ابتدا از تجزيه و تحليل ايدههاي تربيتي مفاخر علم و ادب ايران، با استناد بر آرا اديبان و شرقشناسان روس که منجر به بهبود روشها، محتوا و فرم آموزشي کنوني شده است توضيحاتي داده خواهد شد و سپس به بررسي عقايد تربيتي استاد سخن سعدي ميپردازيم. در اين پژوهش با تاکيد بر نقش عقايد تربيتي اديبان ايراني و بکارگيري تحقيقي جامع از نظرات شرقشناسان و اديبان روس به تحليل ريشه و عناصر فرهنگي و تربيتي تاثيرگذار بر ادبيات توجه ميگردد. نتيجه آن است که اين امر در شناسايي اقتدار فرهنگ و ادبيات غني ايران در جوامع ديگر سهم بسزايي دارد.